بررسی ارتباط بین میزان شیوع و علل آسیب های چوخه کاران نخبه استان خراسان شمالی

چکیده هدف از اجرای این تحقیق، بررسی ارتباط بین میزان شیوع و علل آسیب های چوخه کاران نخبه استان خراسان شمالی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی – همبستگی می باشد. آزمودنیهای پژوهش حاضر را کلیه کشتی گیران با چوخه (106 نفر) شرکت کننده در مسابقات 22 بهمن 1387 شهرستان آشخانه و 14 فروردین 1388 شهرستان اسفراین تشکیل می دهند. آزمودنی ها، پرسشنامه محقق ساخته ای (با اعتبار 0.76) که حاوی سئوالاتی در رابطه با آسیب های استخوانی, آسیب های مفصلی و آسیب های عضلانی را پر نموده و اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار spss 13 و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که 1/80 درصد (85 نفر) از آزمودنیهای تحقیق به نوعی دچار آسیب هستند. در مجموع میزان آسیب های وارده به کل بدن، اندام فوقانی با 09/47 درصد، بیشترین و سر و صورت با 45/12 درصد، کمترین میزان آسیب را داشته است. بیشترین میزان آسیب ها نیز بترتیب در انگشتان و کف دست، انگشتان و کف پا، دنده ها و گوش ها اتفاق افتاده است. در خصوص توزیع آسیب ها، آسیب های مفصلی با 20/45 درصد، بیشترین و آسیب های استخوانی با 44/25 درصد، کمترین میزان شیوع آسیب ها را به خود اختصاص دادند. از دیگر نتایج تحقیق حاضر اینکه، بین سابقه ورزشی، کاهش وزن، خستگی مفرط، گرم نکردن بدن، اجرای فن غلط و حرکات غیر ورزشی با شیوع آسیب های ورزشی چوخه کاران خراسان شمالی ارتباط معنی?دار مثبت، ولی بین تمرینات منظم و شرایط روحی مناسب با شیوع آسیب های ورزشی چوخه کاران خراسان شمالی ارتباط معنی?دار معکوسی مشاهده گردید. در مقابل، بین حضور مربی و استفاده از وسایل غیر استاندارد با شیوع آسیب های ورزشی چوخه کاران خراسان شمالی ارتباط معنی?دار آماری مشاهده نگردید. همانطور که نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد، درصد بالایی از کشتی گیران با چوخه به نوعی دچار آسیب دیدگی هستند. به نظر می رسد که عواملی چون عدم استفاده از وسایلی مانند، کفش، محافظ زانو و مچ پا و همچنین انجام این ورزش بر روی زمین خاکی و همچنین اجرای فنون از بالا (فنون پرتابی)، می توانند دلایل احتمالی شیوع بالای آسیب ها در این رشته ورزشی باشد.