تعریف معیاری برای ارزیابی کلاژن سازی بافت از طریق پردازش تصاویر اولتراسوند فرکانس بالا

میزان حضور و نحوه توزیع فیبرهای کلاژن در پوست به عنوان معیاری از بازسازی بافت در مواردی نظیر روند بهبود زخم ها و ضایعات پوستی مورد توجه متخصصین پوست می باشد. امروزه غالباً روش های شهودی و تهاجمی برای ارزیابی کلاژن استفاده می شوند. از این رو نیاز به روشی کمی و غیرتهاجمی به منظور ارزیابی فراوانی و ساختار فیبرهای کلاژن در بافت احساس می شود. مطالعه و بررسی تصاویر اولتراسوند فرکانس بالای اخذ شده از پوست نشان می دهد که این تصاویر حاوی اطلاعاتی کمی از فراوانی و نحوه توزیع فیبرهای کلاژن در پوست هستند. هدف از انجام این تحقیق معرفی معیاری برای ارزیابی کمی کلاژن از طریق پردازش تصاویر اولتراسوند فرکانس بالا می باشد. در راستای این هدف در این پایان نامه، تغییرات میزان حضور کلاژن در پوست ابتدا در فانتوم های شبیه ساز بافت پوست و در مرحله بعد در بافت زنده از طریق پردازش تصاویر اولتراسوند فرکانس بالای اخذ شده، بررسی شده است. بررسی های انجام شده بر روی تصاویر b-mode اخذ شده از فانتوم ها نشان می دهد که با افزایش مقدار گرافیت به کار رفته در فانتوم که متناسب با فراوانی کلاژن در بافت زنده می باشد، میزان انرژی سطوح خاکستری و کنتراست تصاویر زیاد می شود. در بخش دوم از آزمایش ها به منظور اعتبارسنجی نتایج حاصل از آزمایش های بخش اول، روش پیشنهادی در این تحقیق بر روی تصاویر اولتراسوند اخذ شده از نمونه های حیوانی نیز پیاده شده است. این تصاویر مربوط به مراحل ترمیم زخم های فشاری ایجاد شده در بافت می باشند. همچنین صحت نتایج گزارش شده در مورد این نمونه ها با انجام مطالعات بافت شناسی بر روی تصاویر بافت شناسی موجود از آنها تأیید شده است. بررسی تصاویر b-mode مربوط به نمونه های حیوانی نشان می دهد که همخوانی مطلوبی بین نتایج حاصل از آزمایش های بخش اول و بخش دوم وجود دارد. علاوه بر این، تحقیقات صورت گرفته حاکی از آن است که ویژگی تأکید حرکت بلند استخراج شده از تصاویر b-mode قادر به بیان تغییرات ایجاد شده در نحوه توزیع فیبرهای کلاژن می باشد. به طور کلی نتایج حاصل از آزمایش های انجام شده نشان می دهد که روش پیشنهاد شده از قابلیت بالایی در ارزیابی کمی فراوانی و ساختار فیبرهای کلاژن در پوست برخوردار است. از آنجایی که تشکیل و جهت گیری فیبرهای کلاژن یکی از فرآیندهای کلیدی در موارد متعددی از قبیل جوان سازی پوست، ترمیم زخم ها، عفونت ها و ضایعات پوستی می باشد، لذا می توان با استفاده از روش فوق و توسعه آن در کاربردهای کلینیکی امکان ارزیابی کمی کلاژن را به عنوان معیاری از بازسازی بافت پدید آورد.