رابطه بین تیپ های شخصیتی و خودپنداره شغلی با مشکلات تصمیم گیری شغلی

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین خودپنداره شغلی و تیپ های شخصیتی مایرز برگز با مشکلات تصمیم گیری شغلی دانشجویان شهر تهران انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان که درسال تحصیلی 88- 1387 در دانشگاه های شهر تهران مشغول به تحصیل بودند که باروش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای 270 دانشجو برای نمونه آماری انتخاب شدند، ولی بعلت ناقص بودن، بعضی پرسشنامه های دانشجویان کنار گذاشته شد و در نهایت 217 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. پژوهش حاضر، از نوع همبستگی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی مشکلات تصمیم گیری شغلی گاتی و خودپنداره شغلی سوپر و آزمون مایرز بریگز برای تعیین تیپ های شخصیتی استفاده شد، برای تحلیل آماری داده های پژوهش از روشهای آمار توصیفی (تنظیم جدول داده ها، محاسبه میانگین و انحراف استاندارد و...) استفاده شد و جهت آزمون فرضیه های پژوهش از روش آمار استنباطی که شامل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل داده های این پژوهش به قرار زیر است: یافته های پژوهش در مورد سوال اول نشان داد که بین خرده مقیاسهای تیپ های شخصیتی و مشکلات تصمیم گیری شغلی رابطه اندکی وجود دارد و این رابطه ها تنها در سه خرده مقیاس برونگرایی (146/0 - = r ) و احساسی (143/0 + = r ) و قضاوتگر (157/0 - = r ) در سطح 05/0 > p معنی دار و در خرده مقیاسهای درونگرایی (180/0 + = r ) و ملاحظه کننده (178/0 + = r ) در سطح 01/0 > p معنی دار است. همچنین یافته های پژوهش در مورد سوال دوم نشان دادکه رابطه معکوس(152/0 - = r ) بین خودپنداره شغلی و مشکلات تصمیم گیری شغلی وجود دارد. یعنی هر چه خودپنداره بیشتر باشد مشکلات تصمیم گیری شغلی کمتر می شود. در تحلیل سوال سوم با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که خرده مقیاس های ملاحظه کننده و درونگرایی بهتر از سایر خرده مقیاس ها می توانند مشکلات تصمیم گیری شغلی را پیش بینی کنند.