رابطه بین نحوه گذراندن اوقات فراغت مدیران عالی سازمان تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران با اثربخشی سازمانی آنها

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نحوه گذراندن اوقات فراغت مدیران عالی سازمان تربیت بدنی با اثربخشی سازمانی آنها می باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی ، همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش را کلیه مدیران عالی حوزه ستادی سازمان تربیت بدنی تشکیل می دهد. نمونه آماری شامل 25 نفر از مدیران عالی سازمان تربیت بدنی می باشد.همچنین جهت اندازه گیری اثربخشی مدیران از تعداد 300 نفر از کارشناسانی که در حوزه ستادی فعالیت می کردند، 125 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. و برای اندازه گیری اطلاعات از 2 پرسشنامه استاندارد، نحوه گذراندن اوقات فراغت و پرسشنامه اثربخشی مدیران استفاده گردید. در این پژوهش از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات خام و ترسیم جداول و نمودارها استفاده گردید و همچنین از روش آمار استنباطی آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون برای آزمون فرضیه ها استفاده گردید. نتایج حاصل از این پژوهش از طریق آزمون t نشان داد که بین نحوه گذراندن اوقات فراغت مدیران عالی سازمان تربیت بدنی(فعالیت های فراغتی فعال و یا غیر فعال) و اثر بخشی سازمانی آنها تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین بین میزان اوقات فراغت مدیران عالی سازمان تربیت بدنی با اثربخشی سازمانی آنها تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین دیدگاه مدیران عالی سازمان تربیت بدنی نسبت به تاثیرات گذراندن مطلوب اوقات فراغت(بر فعالیت های شغلی، زندگی شخصی، سلامت جسمانی و روانی) و اثربخشی سازمانی انها رابطه معنی داری وجود ندارد.