واکاوی (آنالیز) عرصه گسترش تیره گاوزبان در ایران

عرصه انتشار جغرافیایی تیره گاو زبان در ایران با استفاده از 7677 مشاهده (رکورد) ژئورفرنس شده، واکاوی گردید. گونه های تیره گاوزبان در همه استانهای ایران یافت می شوند، اما اغلب مشاهدات از استانهای تهران،خراسان و فارس است. یک چهارم از 224 گونه ، نادر و بومزاد با عرصه گسترش محدود هستند. حداکثر فاصله میان افراد یک گونه از 224 گونه این تیره در ایران، 2170 کیلومتر است. استانهای تهران، مازندران، خراسان، فارس، لرستان و آذربایجان غربی بیشترین تعداد گونه را دارند. از خانه های گرید به ابعاد 10x10 کیلومتر و روش محدودهای دایره ای همسایه (circular neighborhood method) با شعاع 50 کیلومتر استفاده شد تا ازغنای گونه ای نقشه برداری شود. غنای گونه ای بالایی در البرز مرکزی در استان تهران و زاگرس مرکزی در استانهای لرستان وجود دارد. از نظر عرض جغرافیایی، گونه های گاوزبانیان ایران میان عرض جغرافیایی 25 درجه شمالی و 44 درجه شمالی وجود دارد. بیشترین تعداد گونه میان عرض 32 درجه شمالی و 34 درجه شمالی در زاگرس مرکزی و 35 درجه شمالی و 36 درجه شمالی در البرز مرکزی وجود دارد. دو ناحیه داغ بومزادی ( نقاطی که دارای فراوانی بالایی هستند و عرصه گسترش محدود دارند ) برای گاوزبانیان ایران مشخص شد که یک ناحیه در البرز مرکزی منطبق بر مرکز غنای گونه ای و یک ناحیه در زاگرس است. بیست خانه گرید 50 x 50 کیلومتر در کل ایران نیاز است تا کل گونه های تیره گاوزبانیان ایران را در بر گیرد. این نواحی می تواند جهت حفاظت کل گونه های گاوزبانیان در نظر گرفته شود.