مقایسه محدوده های نهایی حداکثر ذخیره و حداکثر سود در معدن مس سونگون

چکیده فرایندهای طراحی معمول، قیمت هدفی را فرض کرده و سپس طراحی معدن را مطابق معیارهای اقتصادی خاصی توسعه می دهند. طبق تعریف چنین طراحی ای فقط موقعی صحیح است که قیمت فرض شده تغییر نکند. برای معدنی مانند معدن مس سونگون با عمر معقول بیشتر از 30 سال، افزایش قیمت به طور زیادی قابل توجه خواهد شد و طرح های تجدید نظر شده با تغییرات قیمت ایجاد خواهد شد. از آنجایی که طرحها به قیمت حساسترند، این کار می تواند منجر به ناکارآمدی فاحشی در طرح کلی معدنکاری شود. در این پایان نامه، سعی شده است که اهمیت افزایش قیمت مس و تاثیر آن بر محدوده نهایی معدن را، که به صورت گسترش محدوده نهایی خود را نشان خواهد داد، پررنگ تر کنیم. همچنین برای کاهش ریسک و تعیین مکان مناسب تاسیسات معدن و مکانهای انباشت باطله، محدوده حداکثر برداشت ذخیره را برای طراحی محافظه کارانه تعیین کرده ایم. برای این کار با استفاده از نرم افزارnpv scheduler محدوده های مختلفی برحسب حداکثر برداشت ذخیره و حداکثر میزان سود برای سه قیمت مختلف به ازای هر تن مس، ایجاد گردیده و با هم مقایسه شده اند. علاوه بر این اثر محدودیتهای فیزیکی و محیط زیستی موجود در معدن بر محدوده های نهایی و ارزش خالص فعلی بررسی شده و کاواک بهینه ایجاد شده است. نشان داده می شود که با قیمت 3600 دلار برتن که با استفاده از روش تحلیل روند محاسبه شده است، در طراحی معدن مس سونگون تاسیسات سایت نیمه صنعتی در داخل محدوده حداکثر سود واقع شده اند و با افزایش قیمت مس به 7500 و 10000 دلار بر تن، محدودیت دره سونگون و سنگ شکن نیز به میزان قابل توجهی از میزان ذخیره نهایی و ارزش خالص فعلی خواهد کاست. در صورت افزایش قیمت تا حد قابل توجهی، لزوم تغییر جهت رودخانه یا گسترش معدن به طرف رودخانه را ایجاب خواهد کرد. اما محدوده سایت صنعتی و مکان دمپ باطله، دره پخیر در شمال غربی معدن بیرون از محدوده نهایی حداکثر ذخیره قرار گرفته اند. به عنوان یک دستاورد می توان پذیرفت که برای تصمیم گیری در مورد محدوده نهایی بهینه در صورتی که محدوده حداکثر ذخیره تعیین و با آن مقایسه شود می توان از مشکلات آتی که تغییرات اجباری را به همراه دارد کاست. واژه های کلیدی: معدن مس سونگون، محدوده حداکثرسود ، محدوده حداکثر ذخیره، npv scheduler