بررسی رابطه ی ابعاد هویت دینی با شادمانی در دانشجویان دانشگاه اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی هویت دینی و شادمانی در دانشجویان است. جامعه آماری پژوهش کلیه ی دانشجویان تحصیلات تکمیلی شاغل به تحصیل در دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 88-1387 بود. از میان جامعه آماری فوق 106 نفر زن و 94 مرد به صورت تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های شادمانی آکسفورد و پرسشنامه هویت دینی محقق ساخته بود. پایایی ابزار با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0/85 برای پرسشنامه ی محقق ساخته برآورد گردید، همچنین این ضریب در پرسشنامه ی شادمانی آکسفورد، 0/92 بدست آمده بود. روایی محتوایی پرسشنامه نیز مورد تأیید چند تن از اساتید دانشگاه قرار گرفت. چنین فرض گردیده بود که بین مولفه های هویت دینی (اعتقادی- شناختی، تجربی- احساسی و مناسکی- ارزشی) و شادمانی رابطه وجود دارد. از نرم افزار آماری spss برای تحلیل داده ها استفاده شد، که نتایج بیانگر این بود که ضریب همبستگی؛ بین بعد اعتقادی- شناختی و شادمانی (0/279) و بین بعد تجربی- احساسی و شادمانی (0/199) و بین بعد مناسکی- ارزشی و شادمانی (0/244)بوده، بنابراین ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین یافته های این پژوهش نشان داد؛ بهترین پیش بینی کننده های شادمانی در این تحقیق به ترتیب بعد اعتقادی – شناختی، بعد مناسکی – ارزشی و بعد تجربی – احساسی بوده اند.