مطالعه تثبیت ازت آگروباکتریوم تومافشینس در ریزوبیوم لگومینوزاروم و بررسی آن بر روی گیاه نخود فرنگی (pisum sativum)

ازت یکی از عناصر مهم و ضروری در ترکیبات آلی سلول های زنده میباشد. بهمین دلیل تثبیت ازت مولکولی هوا و تبدیل آن به یکی از ترکیبات قابل استفاده گیاهان برای کلیه سلول ها از اهمیت خاصی بر خوردار میباشد. در این تحقیق تاثیر سیستم تثبیت ازت آگروباکتریم تومافاشینس کلون شده در پلاسمیدی بنام pcp13/b (phn20) انتقال داده شده به سوش وحشی باکتری rhizobium leguminosarum بر روی گیاهان نخود فرنگی(pisum sativum) مورد بررسی قرار گرفتند. در این بررسی گیاهان آلوده به سوش حامل پلاسمید با گیاهان آلوده به سوش فاقد پلاسمید و گیاهان کنترل که فاقد هر گونه آلودگی باکتریائی بودند مقایسه شدند. برای انجام این پژوهش دانه های نخود فرنگی سالم انتخاب بعد از ضدعفونی در گلدان های حاوی پرلیت کاشته شدند. گلدان ها روزانه آبیاری و پس از دو برگی شدن گیاهان، هفته ای دو بار توسط محلول 50% fp (محیط کشت حداقل فاقد نیتروژن) تغذیه شدند. گیاهان در شرایط 16 ساعت نور و 50% رطوبت گاخانه برای مدت 8 هفته نگهداری شدند. این پژوهش در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح بلوک های کاملا تصادفی صورت گرفت. نتایج با برنامه spss آنالیز شدند. گیاهان پس ازمدت ذکر شده، برداشت و از نظر بعضی از خصوصیات مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفتند. آنالیز داده ها نشان داد که طول اندام هوایی، وزن تر، مقدار کل پروتئین ریشه، میزان کلروفیل a ,b، و کلروفیل کل و همچنین میزان کاروتنوئیدها، در گیاه نخود فرنگی آلوده شده با سوش (r. leguminarum(phn20 نسبت به نخود فرنگی های تیمار شده با سوش (wild type) و بدون تیمار (کنترل)، تفاوت چشمگیری نشان می داد که این تفاوت در سطح 5% معنی دار بود. اما طول ریشه، وزن خشک گیاه، میزان قندهای احیا کننده ریشه، مقدار کل پروتئین برگ در هیچ یک از تیمارها اختلاف معنی داری در حد 5% از خود نشان ندادند.