جایگاه کرامت انسان در سیاست کیفری ایران

موضوع این تحقیق((جهیگاه کرامت انسانی درسیاست کیفری ایران))است.ابتدا به مفاهیم،مبانی وشاخصه های کرامت پرداخته شده است که در پرتو آن ازحیث تدابیر ماهوی وشکلی درسیاست کیفری تقنینی وعملکرد قضات درسیاست کیفری اجرایی وقضایی باتحلیل برخی مواد وآئین نامه ها،بخشنامه های حقوقی مورد نقد وبررسی قرار داده شده است.کرامت،حق طبیعی برای تمام انسانها صرفنظر ازنژاد،دین،ملیت و...است ورعایت کرامت انسانی ازمهمترین شاخصه مشروعیت حقوق کیفری محسوب میگردد.قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دراصل دوم کرانت ذاتی وطبیعی انسان مورد تاکید قرار داده است با این وجود پاره ای ازمجازات ها،نابرابری سلاح دفاعی،مبهم بودن اختیارات قضات وکلی گویی درتعریف برخی جرایم درقانون مجازات اسلامی وقوانین دیگر مواجه میشویم که سبب نقض کرامت انسان علیرغم تاکیدآن در قانون اساسی شده است.