تاثیر سامانه کاشت، تراکم بوته و سطوح نیتروژن بر ویژگی های ذرت دانه ای رقم 499

تغییر در ساختار سایه انداز گیاهی برای ایجاد شرایطی که بوته ها بتوانند از تابش خورشید استفاده بیشتری کرده و بهتر عناصر غذایی خاک را جذب کنند، یکی از مهمترین راه کارها در جهت افزایش عملکرد گیاهان زراعی است. در راستای این هدف، در مطالعه مزرعه ای حاضر به بررسی اثر آرایش کاشت، تراکم و سطوح نیتروژن بر عملکرد، اجزای عملکرد دانه و برخی ویژگی های زراعی ذرت هیبرید 499 در سال 1387 پرداخته شد. این پژوهش مزرعه ای در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز به صورت کرت های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. آرایش کاشت (یک ردیفه عادی، دوردیفه موازی و دو ردیفه زیگزاگ) به عنوان فاکتور فرعی فرعی، تراکم های80000، 96000 و 115000 بوته در هکتار فاکتور فرعی و سه سطح نیتروژن خالص 60، 120 و 180 کیلوگرم در هکتار به عنوان فاکتور اصلی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که با افزایش کاربرد نیتروژن در واحد سطح و افزایش تراکم بوته در آرایش کاشت دوردیفه زیگزاگ، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در بلال، تعداد ردیف دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف بلال، وزن هزار دانه و درصد روغن دانه افزایش می یابد. درک بهتر جزییات تاثیر تراکم بهینه بوته و تغییر در موقعیت قرارگیری بوته ها در مزرعه با هدف افزایش جذب عناصر غذایی و تابش و همچنین کاهش رقابت بین بوته ای، نیازمند پژوهش های تکمیلی است.