بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزاء عملکرد گلرنگ بهاره

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی روی ارقام گلرنگ بهاره، این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل در سال زراعی 1387 اجرا شد. تیمارهای آبیاری شامل عدم آبیاری، آبیاری در مرحله ظهور طبق و آبیاری در مرحله گلدهی در کرت های اصلی و ارقام گلرنگ شامل ژیلا، محلی اصفهان و pi-537636 در کرت های فرعی قرار گرفتند. تاثیر تیمار های آبیاری بر روی ارتفاع بوته، تعداد طبق در بوته، عملکرد بیولوژیک، وزن اندام هوایی، تعداد دانه در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، نسبت مغز به پوسته، عملکرد دانه، عملکرد روغن، شروع گلدهی، طول دوره گلدهی، طول دوره پر شدن دانه، رسیدگی، محتوای رطوبت نسبی، پتانسیل آب بافت، پایداری غشاء، میزان کلروفیل، درصد تابش جذب شده و ضریب استهلاک نور معنی دار بود به طوری که بیشترین عملکرد دانه (78/2294) و بیشترین عملکرد روغن (78/693 کیلوگرم در هکتار) از تیمار آبیاری در مرحله گلدهی بدست آمد. ارقام مورد مطالعه نیز در تمامی صفات به جز شاخص برداشت، طول دوره پر شدن دانه، محتوای رطوبت نسبی، میزان کلروفیل، درصد تابش جذب شده و ضریب استهلاک نوری اختلاف معنی داری نشان دادند. بیشترین عملکرد دانه (47/2150) و بیشترین عملکرد روغن (97/630 کیلوگرم در هکتار) از رقم محلی اصفهان به دست آمد. همچنین اثر متقابل معنی داری بین سطوح آبیاری و رقم از لحاظ صفات عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در بوته، نسبت مغز به پوسته، عملکرد دانه، عملکرد روغن، طول دوره گلدهی و پتانسیل آب بافت مشاهده شد. رقم محلی اصفهان با آبیاری در مرحله گلدهی بیشترین عملکرد دانه (30/2650) و بیشترین عملکرد روغن (52/801 کیلوگرم در هکتار) را به خود اختصاص داد. عملکرد دانه بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار (81/0=r) را با محتوای رطوبت نسبی داشت. بنابراین رقم محلی اصفهان با آبیاری در مرحله گلدهی بهترین نتیجه را داده است.