اثربخشی آموزش درمان شناختی-رفتاری گروهی برخودپنداشت وتصویربدنی زنان دچار سوختگی و پیگیری آن پس از یک ماه

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی، آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی برخود پنداشت و تصویر بدنی زنان دچار سوختگی وپی گیری آن پس از یک ماه انجام گرفته است. به این منظور4 فرضیه مطرح گردیده است وجهت آزمون فرضیه ها ازبین زنان در محدوده سنی: (40-20)سال، دچارسوختگی درجه 2و3 که مرحله حادراپشت سر گذاشته و طی 6ماه به بیمارستان شهید رجایی قزوین مراجعه کردند،بااستفاده ازآزمون تصویربدنی فردسوخته وخودپنداشت بک، تعداد 30 نفر زن دچار سوختگی که اختلال درخودپنداشت وتصویربدنی داشتند،انتخاب شده وبه دوگروه 15نفری تقسیم شدند.15نفرگروه آزمایشی درمان شناختی –رفتاری و15نفرگروه کنترل تنهادرمان معمول پزشکی رادریافت نمودند.پس از10 جلسه مداخله شناختی-رفتاری نمره خودپنداشت وتصویربدنی آزمودنی هامجدداموردسنجش قرارگرفت. نتایج پزوهش نشان دادکه تفاوت معناداری بین گروههای آزمایشی وکنترل درزمینه تصویربدنی وخودپنداشت وجوددارد به طوری که بااستفاده ازآزمون کوواریانس 2فرضیه اول مورد تاییدقرارگرفت .ازجمله این که : - آموزش درمان شناختی- رفتاری گروهی موجب بهبود تصویر بدنی وافزایش خودپنداشت در زنان سوخته می شود. هم چنین آزمون t مقایسه میانگین های مستقل با نمرات افتراقی جهت دو فرضیه باقی مانده نشان دادکه: -آموزش درمان شناختی – رفتاری گروهی در پی گیری یک ماه بعد از مداخله در بهبود تصویر بدنی موثر است امادرافزایش خودپنداشت اثرباثباتی نداشته است.