مدلسازی و کنترل فازی سیستم تهویه مطبوع تک منطقه ای و بررسی تأثیر کنترلر در شناسایی عیب

وجود عیوب در سیستمهای تهویه مطبوع نقش مهمی در کاهش سطح آسایش ساکنان ساختمان در یک مقیاس و کاهش کیفیت زندگی در زمین در مقیاس بزرگتر ایفا می کند. هدف این پژوهش توسعه روش عیب یابی مدل محور (fdi) برای یک سیستم تهویه مطبوع تک منطقه ای می باشد. به این منظور ابتدا از طریق مدلسازی زیرسیستمهای تهویه مطبوع با استفاده از ترکیب معادلات تعادل انرژی، تعادل جرمی، مشخصات سیال و هندسه تجهیزات به منظور تولید روابط فیزیکی بین تمام متغیرهای درگیر، ایجاد می شود. سپس روشهای شبیه ساز کامپیوتری بکار گرفته شده است تا مشخصات عملکرد سیستم در محدوده تغییرات متغیرهای ورودی تعیین شود. همچنین به بررسی اثرات عیوب مختلف در سیستم بدون اثر کنترلر پرداخته شده است. در ادامه با استفاده از منطق فازی کنترلری ارائه شده است که علاوه بر قابلیت کنترل سیستم در شرایط متفاوت این قابلیت را نیز داشته باشد که با بروز عیب در سیستم، ورودی ها را به نحوی تغییر دهد که شرایط مطلوب خروجی تأمین شود. همچنین قابلیت تطبیق پذیری از طریق یک کنترلر دولایه بدست آمده است. در انتها نیز به بررسی اثرات متقابل کنترلر و الگوریتم عیب یابی پرداخته شده است. با توجه به این مسأله که کنترلر به نحوی عمل می کند که در جهت پوشش عیب می باشد الگوریتم عیب یابی طوری طراحی شده است که قابلیت بالایی در تشخیص عیوب سیستم دارا می باشد. در این روش fdi شرایط واقعی و شرایط ایده آل عملکرد سیستم با یکدیگر مقایسه می شوند، سپس با استفاده از روش بردار کمکی این باقیمانده ها بررسی شده و تصمیم گیری می شود که سیستم در شرایط عادی کار کرده و یا عیبی در آن رخ داده است.