تبدیل نقش (کارکرد) بافت قدیم شیراز به جاذبه های گردشگری؛ گذشته، اکنون، آینده

اکنون در دهه اول قرن بیستم ویکم میلادی سیاره زمین عمدتاً یک ســـیاره شهرنشین است و تا پایان قرن حاضر کاملا شهر نشین می شود.کشور ما نیز با 70 میلیون نفر جمعیت و67درصد جمعیت شهری در سال 1385 است. اقتضای شیوه ی زندگی شهرنشینی با شیوه تولید صنعتی– خـــدماتی بــویژه در عــصر نئولیبرالیسم غربی و عصر زیرساختهای تکنولوژیکی، فــرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نــــیاز به کارکرد گذران اوقات فراغت و گردشگری است.کشور ما یکی از 10 کشور غنی و دارای دیدنی های تاریخی و میراث فرهنگی است. بیش از 70 هزار ابنیه نامشهور و یک میلیون 200 هزار اثر و میراث دیدنی و تاریخی در آن وجود دارد". شیراز از شهرهای مهم گردشگری جهان و کشور ماست و از اینرو از نــظر جغرافیای گذران اوقات فراغت و گردشگری باید مورد توجه بیشتر جغرافیدانان و دانشجویان قرار گیرد. جایگاه مناسب شیراز در جلگه شیراز، منابع آب نسبتا غنی و تسلط آن بر راههای مهم و مناطق حاصلخیز سبب شده است تا در جریان افزایش شهر نشینی سده اخیر جمعیت آن ده برابر شود که بیشترین آن در 50 سال گذشته بوده است. فرایند شکل گیری و رشدو توسعه این شهر حاصل تاریخ 13 قرن گذشته است. و به این ترتیب وارث مواریث فرهنگی شهری و ناحیه ای(از دوران هخامنشی و ساسانی) میباشد. هدف تحقیق حاظر: تغییر و تبدیل کارکردی و ساختمانی مواریث فرهنگی،راهکارهای جذب و حمایت سرمایه و گردشگر توسط بخش خصوصی برای جاذبه های گردشگری، تعین راهبردهای مناسب توسعه گردشگری در شیراز و راهبردهای پایدار سازی و رشد گردشگری می باشد. روش شناسی تحقیق حاظر که به کمک شیوه های تحلیل تکوین، ساختارگرایی، کارکردی و آینده نگرانه در قالب تئوری سیستمی به بررسی این فضاهای تاریخی- فرهنگی از دوره هخامنشی تا دوران معاصر پرداخته و نقش و کارکرد هر یک از مواریث فرهنگی در گذشته و اکنون پرداخته شده است. علاوه بر این به منظور درک اثرات اقتصادی، اجتماعی و فضایی گردشگری بافت قدیم براقتصاد شهر و از داده های مربوط به تعداد گردشگران، اقامتگاهها و خدمات پذیرایی تجزیه و تحلیل گردیده اند. در پایان برای برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی مزیت ها و محدودیت درگردشگری در محدوده بافت قدیم شهر با استفاده از مدل تحلیلیswot به ارائه استراتژی و راهبرد در جهت توسعه گردشگری شهر شیراز پرداخته شده است.