برنامه ریزی منابع تولید در شبکه برق ایران با استفاده از روشهای تصمیم گیری

نقش و اهمیت انرژی در دنیای کنونی بر کسی پوشیده نیست و این انرژی به یکی از عوامل بسیار موثر در فرایند رشد توسعه تبدیل گشته است. از طرفی دیگر عوامل بسیاری همچون بحران کمبود انرژی در جهان و محدودیت منابع انرژی به دلیل تجدید ناپذیر بودن آن استفاده از انرژیهای فسیلی که باعث افزایش آلودگیهای زیست محیطی میشود، بالا بودن رشد جمعیت و نیاز به تقاضای بیشتر انرژی، رشد بالای مصرف انرژی به دلیل الگوی ناصحیح مصرف انرژی و اتلاف آن، عدم وجود سیستم بازیافت انرژی، وجود صنایع و کارخانجات فرسوده، متکی بودن اقتصاد کشورهای دارای منافع انرژی به درآمدهای نفتی و هزینه های بالای انرژی در چرخه تولید و بار منفی آن بر اقتصاد جهان، سیاستگذاران بخش انرژی را برآن داشته است تا چاره ای جهت رویاروئی با چالشهای فوق بیاندیشند. بهینه سازی تولید انرژی یکی از ابزارهای اصلی و موثر جهت دستیابی به توسعه پایدار در سراسر جهان محسوب میشود. منظور از بهینه سازی تولید انرژی، انتخاب الگوی صحیح و ایجاد و بکارگیری روشها و سیاستهای درست در تولید انرژی است که علاوه بر اینکه متضمن استمرار رشد اقتصادی میباشند، موجب کاهش اثرات سوئ ناشی از استفاده ناصحیح از انرژی بر محیط زیست و جامعه می گردند.کاهش وابستگی به انرزی وارداتی، کاهش هزینه های تولید انرژی، حفظ و بقائ منابع ارزشمند انرژی برای نسلهای آینده، فراهم نمودن زمینه های بهتر برای رقابت صنایع در بازارهای بین المللی همه از مزایای بهینه سازی انرژی است.(پایگاه اطلاع رسانی سازمان بهره وری انرژی(سابا)).ارائه راهکارهای اجرائی در قالب استانداردهای مدون به تولیدکنندگان بخش انرژی میتواند یکی از کارآمدترین و ساده ترین راهکارها جهت انتخاب الگوی صحیح و گام گذاشتن در مسیر بهینه سازی انرژی باشد. برای ارزیابی و تصمیم گیری در خصوص منابع انرژی معیارها و مولفه های بسیاری موجود است. در این تحقیق برآنیم تا با معرفی معیارها و شاخص های صحیح و مناسب جهت تولید برق و ساخت نیروگاه در زمینه برنامه ریزی منابع انرژی با رویکرد توسعه پایدار به ارائه مدلی در این زمینه دست یابیم. مدلی در قالب bocr بر اساس رویکرد توسعه پایدار با ملاحظه معیارهائی چون امنیت انرژی، تکنولوژی، محیط زیست و با تکنیک anp که یکی از روشهای تصمیم گیری چند معیاره است به حل مسئله می پردازد. این تحقیق در نهایت پیشنهاد میکند که اهمیت انرژیهای تجدیدپذیر در سیاستهای کلان انرژی در کشور میبایست برجسته تر شود، تا در آینده کمبود انرژی،مشکلات محیط زیستی و .... نباشیم.