مقایسه تاثیر تناوب های استراحتی مختلف بر قدرت بیشینه در تمرینات مقاومتی

چکیده هدف: این تحقیق با هدف تعیین تاثیر سه فاصله استراحتی 60، 120، 180 ثانیه و ترکیبی بین دورهای تمرینی در حرکات پرس سینه و اسکوات پا با بار70 درصد یک تکرار بیشینه بر حداکثر انقباض ارادی در دانشجویان تمرین نکرده انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و میدانی است. بدین منظور 40 دانشجوی پسر دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با سن تقویمی 19 تا 26 سال به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و طی 8 هفته یعنی 24 جلسه (سه جلسه در هفته با فاصله هر جلسه 48 ساعت) در هر جلسه 3 دور پرس سینه و 3 دور اسکوات پا را تا حد واماندگی انجام دادند. برای هر گروه فاصله استراحتی بین دورهای تمرینی (60، 120، 180 ثانیه) تعیین شد. در جلسات 12، 18 و 24 مقدار یک تکرار بیشینه (حداکثر انقباض ارادی) ثبت گردید. در پایان کلیه عملیات آماری توسط نرم افزار spss مورد تجزیه آماری قرار گرفت. برای آزمون فرضیه ها از آزمون های اندازه های تکراری و آنالیز واریانس با سطح اطمینانp< 0/05 استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که تمرین با هر یک از فاصله های استراحتی 60، 120، 180 و ترکیبی بین هر دوره تمرین حرکت پرس سینه و اسکوات پا با بـار 70 درصد 1rm بر مقدار mvc اثر داشته و موجب افزایش آن می گردد و نیز مقایسه فواصل استراحتی 60، 120، 180 ثانیه و ترکیبی بین دورهای تمرینی در حرکت پرس سینه و اسکوات پا با بار 70 درصد 1rm بر مقدار mvc طی 24 جلسه تمرین تفاوت ندارد.