بررسی قابلیت انتقال لوسیفرین و ژن لوسیفراز به سلول های یوکاریوت توسط لیپوزوم های کاتیونی

لیپوزوم های کاتیونی ساختار های دو لایه متشکل از فسفولیپید ها هستند . یکی از مهمترین کاربرد های آن ها، استفاده به عنوان حامل های انتقال دارو و حامیلن انتقال ژن در ژن تراپی است. در مطالعات گذشته از ماده فلورسنت کربوکسی فلورسئین به عنوان نشانگر انتقال دارو استفاده شده است . پدیده بیولومینسانس که حاصل اثر آنزیم لوسیفراز برروی سوبسترای لوسیفرین است و در حضور mg2+ و اکسیژن تولید نور می کند می تواند جایگزینی برای کربوکسی فلورسئین و سیستم فلورسانس باشد . در فاز اول این مطالعه سعی بر این است که با ساخت لیپوزوم و وارد کردن لوسیفرین به درون آن و بررسی آزادسازی لوسیفرین از لیپوزوم ها با استفاده از اثر تخریبی آنتی بیوتیک نیسین (nisin) برروی دیواره لیپوزوم، زمینه استفاده از سیستم بیولومینسانس به عنوان نشانگر جدید انتقال دارو فراهم شود . ساخت لیپوزوم های کاتیونی و وارد کردن لوسیفرین به درون آن به روش fdel انجام شد و موفقیت ورود لوسیفرین با استفاده از سنجش آنزیمی لوسیفراز مورد بررسی قرار گرفت. از طرف دیگر ژن آنزیم لوسیفراز یکی از ژن های گزارشگری است که در مطالعات مختلف برای اندازه گیری کارایی انتقال ژن در شرایط in-vivo و in-vitro مورد استفاده قرار می گیرد. در مطالعات گذشته، فورمولاسیون های مختلفی از لیپوزوم ها برای انتقال انواع مختلفی از ژن های گزارشگر مورد استفاده قرار گرفته است. در فاز دوم این پژوهش – برای اولین بار – کارایی دو نوع لیپوزوم کاتیونی با فورمولاسیون جدید جهت انتقال پلاسمید pgl3 – پلاسمیدی که دارای ژن لوسیفراز به عنوان گزارشگر است – به درون سلول های دودمان سلولی cho مورد بررسی قرار گرفت. لیپوزوم های کاتیونی متشکل از نسبت های مولی مختلف از dppc / chol/ doab و dppc/ doab با روش fdel سنتز شد و ترانسفکشن سلول های cho با پلاسمید pgl3 توسط غلظت های مختلفی از لیپوزوم های کاتیونی سنتز شده انجام گرفت. کارایی ترانسفکشن و میزان بیان ژن لوسیفراز بوسیله سنجش آنزیمی لوسیفراز مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت کارایی بالای ترانسفکشن با استفاده از این فورمولاسیون های جدید بدست آمد.