مقایسه اثرات دو نوع تمرین مقاومتی بر عوامل خطرزای قلبی- عروقی در مردان جوان غیر ورزشکار

هدف از مطالعه حاضر سنجش شدت و حجم مطلوب تمرینات مقاومتی که اثربخشی بیشتری برعوامل خطرزای قلبی- عروقی را داشته باشد، بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی می باشد. بدین منظور 30 مرد جوان غیر ورزشکار سالم (18-24 سال) در 2 گروه تمرینی1 و 2 و گروه کنترل قرارگرفتند. گروه تمرینی 1 (10 n= ) تمرینات مقاومتی را با شدت پایین و حجم بالا 3 ست 10-12 تکرار با 45-55% 1rm) و گروه تمرینی 2 (10 n= ) تمرینات مقاومتی را با شدت بالا و حجم پایین (3 ست 4-6 تکرار با 80-90 % 1rm ) انجام دادند و گروه کنترل فعالیت عادی روزانه خود را دنبال نمود. نمونه های خونی در پیش آزمون و پس آزمون از سیاهرگ پیش آرنجی آزمودنی ها گرفته شد و غلظت هایhdl ،ldl ، apo a،apo b، نسبت apob/apoa ، فیبرینوژن، نسبت دورکمر به باسن (whr ) و فشار خون های سیستولی و دیاستولی اندازه گیری شدند و به وسیله نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند. سطح معنی داری نیز 0/05= α در نظر گرفته شد. در گروه تمرینی با شدت بالا سطوح hdl ، ldl و فیبرینوژن به نسبت پیش آزمون تغییر معناداری داشت. در گروه تمرینی با شدت پایین سطوح ldl به نسبت پیش آزمون کاهش معنی داری داشتند. دیگر عوامل خطرزای قلبی- عروقی از جمله apo a ،apo b، نسبت apob/apoa ، نسبت دورکمر به باسن (whr ) و فشار خون های سیستولی و دیاستولی در هیچ کدام از گروه ها تغییر معناداری نداشتند. نتایج حاصله نشان می دهد که اجرای تمرینات مقاومتی می تواند بر کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی اثربخشی مطلوبی داشته باشد و با توجه به نتایج به دست آمده مشخص می شودکه اجرای تمرینات مقاومتی با شدت بالا به نسبت تمرینات مقاومتی با شدت پایین اثربخشی بالاتری بر عوامل خطرزای قلبی- عروقی و مارکرهای التهابی داشت.