مشارکت بخش صنعت و کشاورزی در رشد اقتصادی ایران ( 1385- 1338)

در این مطالعه ، به بررسی مشارکت بخش صنعت و کشاورزی بر رشد اقتصادی ایران ، با استفاده از متدلوژی خود توضیح برداری با وقفه های گسترده ( ardl) پرداخته شده است. داده های مورد استفاده بصورت سالانه و سال های 1385- 1338 را شامل می شود. نخست نوسانات متغیر های اساسی اقتصاد ایران مورد بررسی قرار گرفته شده ، سپس به بررسی تحولات بخش های صنعت و کشاورزی طی دوران قبل از انقلاب و بعد از انقلاب ( شامل دوره جنگ تحمیلی و برنامه های توسعه اقتصادی ) و همچنین بررسی صنایع دارای پتانسیل اشتغالزایی ، سهم از سرمایه گذاری های صورت گرفته و میزان ارزش افزوده ایجاد شده در این دوران پرداخته شده است. در ادامه به بررسی مطالعات انجام شده در مورد موضوع مورد مطالعه پرداخته شده و شناسایی و تصریح مدل مورد نظر در ادامه صورت گرفته که بصورت نرخ رشد متغیرهای مورد نظر می باشد که بر گرفته از مدلی است که در مورد کشور نیجریه انجام شده است. نتایج آزمون های ardlو ecm نشان می دهد که ارزش افزوده صنعت و کشاورزی ، صادرات حقیقی ، نیروی کار و سرمایه فیزیکی تاثیر مثبت ومعنادار و نرخ تورم تاثیر منفی و معنادار بر رشد تولید ناخالص داخلی دارند و نیز نتایج ecm بلندمدت (0/8-) نشان می دهد که سرعت تعدیل نسبتا بالایی در مدل مورد نظر وجود دارد. یکی از مهم ترین پیشنهاداتی که در مورد هدفمند نمودن سرمایه گذاریها و سمت و سو دادن آن به طرف تولید بخش های صنعت و کشاورزی مدنظر است ، ارتباط دادن این بخش ها به سمت برآوردن نیاز مصرف کننده (چه داخلی و چه خارجی) از نظر قیمت ، کیفیت ، مقدار ، حقوق مصرف کننده و دسترسی آسان به این تولیدات می باشد به این ترتیب که زنجیره کامل مواد اولیه تا مصرف نهایی در بازارهای هدف عمدتا صادراتی بایستی شکل بگیرد.