مطالعه تئوری و تجربی کشش سطحی محلول های دوتایی آلی و بررسی اثر افزایش الکترولیت در فرایند تجمع مایع یونی1-هگزیل 3-متیل ایمیدازولیوم کلراید درمحیط آبی

کشش سطحی مخلوط¬های دوتایی آلکیل استات¬ها (بوتیل، پنتیل و هگزیل) و حلال¬های قطبی (دی متیل فرمامید و 1و4-دی اکسان)، حلال¬های غیرقطبی (بنزن، تولوئن و هپتان) و حلال¬های هیدروژنی (متانول، اتانول، پروپانول و 2-پروپانول) با استفاده از روش حلقه اندازه¬گیری و مقادیر بدست آمده با مقادیر پیش¬بینی شده از روش اسپرو-پروزنیتز مورد مقایسه قرار گرفت. کسر مولی در توده، مساحت مولی سطح و کشش سطحی اجزاء در حالت خالص داده¬های ورودی لازم معادله به شمار می¬آیند. همچنین از مدل unifac بمنظور وارد کردن اثر غیرایده¬آل در توده و سطح محلول استفاده شده است. مقادیر میانگین انحراف نسبی استاندارد بدست آمده در 26 سیستم مورد مطالعه کمتر از 1% می¬باشد. مقادیر کسر مولی سطح و مقادیر فزونی سطح نشان¬دهنده این مطلب می¬باشد که همواره سطح از جزئی با کشش سطحی پایینتر نسبت به ترکیب توده غنی¬تر است. در قسمت دوم پایان نامه خواص سطح و توده مایع یونی 1-هگزیل3-متیل ایمیدازولیوم کلراید با استفاده از روش¬های کشش سطحی و هدایت سنجی دردماهای مختلف تعیین شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که این ترکیب رفتاری شبیه به مواد فعال سطحی داشته و در محیط آبی تشکیل توده¬های تجمع یافته را می¬دهد. همچنین تعدادی از پارامترهای مهم و مفید از جمله غلظت فزونی سطح، غلظت بحرانی تشکیل ساختار تجمع یافته cac، مینیمم مساحت سطح هر مولکول در مرز هوا-آب، پارامتر برهمکنش و ثابت جذب با استفاده از داده-های کشش سطحی در غیاب و حضور الکترولیت تعیین شد. داده¬های بدست آمده نشان داده است که مقادیر کشش سطحی و cac ترکیب مایع یونی [c6mim][cl] در اثر افزایش الکترولیت کاهش می¬یابد و یون¬های مایع یونی در حضور الکترولیت تمایل بیشتری به جذب در سطح دارند.