تأثیر تغییرات نرخ حق بیمه تأمین اجتماعی بر هزینه تولید و اشتغال در صنعت کاشی- سرامیک

امروزه صنایع کاشی- سرامیک بخش بزرگی از نیروی کار را جذب نموده و به لحاظ اشتغالزایی نقش مهمی دارند. در این میان عوامل متعددی بر میزان جذب نیروی کار توسط این صنایع موثرند که مهمترین آنها هزینه نیروی کار برای کارفرما می‏باشد. به طوریکه با افزایش این هزینه، امکان دارد که کارفرمایان اقدام به تعدیل نیرو نمایند. در مطالعه حاضر به بررسی ارتباط بین نرخ حق بیمه تأمین اجتماعی سهم کارفرما با هزینه کل تولید و میزان اشتغال در صنایع کاشی- سرامیک می‏پردازیم. در این راستا به تخمین تابع هزینه کل تولید پرداخته و در این تابع، هزینه حق بیمه تأمین اجتماعی سهم کارفرما را که جزئی از هزینه نیروی کار بوده و از حاصلضرب نرخ حق بیمه در میزان حقوق و دستمزد نیروی کار حاصل می‏شود، به طور بخشی مجزا و جدا از هزینه کل نیروی کار در نظر می‏گیریم تا بتوانیم اثرات آن را بر هزینه تولید و به دنبال آن تقاضای نیروی کار به طور مجزا مورد بررسی قرار دهیم. در این مطالعه شکل تابع ترانسلوگ برای تخمین تابع هزینه کل تولید در صنایع کاشی- سرامیک در نظر گرفته می‏شود و این تابع با استفاده از داده‏های سالانه پنج کارخانه بزرگ کاشی- سرامیک ایران برای یک دوره 10 ساله از سالهای 1377 تا 1386 با استفاده از روش رگرسیون‏های به ظاهر نامرتبط (sur) در قالب یک سیستم معادلات همزمان با سهم‏های هزینه سایر عوامل تولید، برآورد می‏شود. درعین‏حال کشش‏های جانشینی بین عوامل تولید و ساختار تابع ‏تولید نیز مورد بررسی قرار می‏گیرد. نتایج به دست آمده از این برآوردها نشان می‏دهد که ارتباط بین نرخ حق بیمه سهم کارفرما در صنایع کاشی- سرامیک با میزان هزینه کل تولید، بی‏معنی می‏باشد. این نتیجه همچنین موید آن است که رابطه معنی‏داری بین تغییرات نرخ حق بیمه تأمین اجتماعی برای کارفرما با میزان تقاضای نیروی کار و اشتغال وجود ندارد.