ارائه الگوی بهینه تخصیص ناوگان در شبکه اتوبوسرانی سریع السیر

در تعریف استاندارد، حمل و نقل عمومی شامل سیستمی است که در آن یک وسیله در فواصل زمانی معین، از ایستگاه ها و مسیری میان یک مبدأ و مقصد معین تردد می کند و مسافران را جا به جا می نماید. یکی از نیازهای جوامع توسعه یافته و صنعتی، ایجاد سیستم حمل و نقل عمومی کامل، منظم و گسترده است. در جوامع پیشرفته انتظار می رود که برای جابجایی افراد و انتقال کالا سهولت وجود داشته باشد. نارسایی در سیستم حمل و نقل شهری به عنوان یکی از موانع رشد و توسعه هر کشوری به شمار می رود. یکی از راه حل های این مشکل، توسعه و تقویت سیستم های حمل و نقل عمومی شهری از جمله سیستم حمل و نقل سریع السیر اتوبوس است. در شهرهای امروزی حمل و نقل عمومی وسیله ای مهم جهت دستیابی شهروندان به کالا و خدمات به شمار می رود. سیستم اتوبوسی سریع (brt) به عنوان یکی از اقتصادی ترین راهکارها در انواع سیستم های حمل و نقل عمومی شناخته شده است که می تواند به صورت شبکه ای کامل و با سرعت و کیفیت بالا مسافران را از نقطه ای به نقطه دیگر منتقل کند. در این پایان نامه رویکردی جدید برای حل مسئله تخصیص ناوگان در شبکه brt در نظر گرفته شده است و حل این مسئله بصورت همزمان با زمان بندی ناوگان تخصیص یافته به خطوط صورت می-گیرد. یعنی برنامه عملکردی سیستم بصورت همزمان و یکجا ارائه می شود. زمانبندی وسایل نقلیه در هر خط با توجه به زمان انتظار مسافران در ایستگاه ها صورت می گیرد و به تبع آن الگوی حرکت وسایل نقلیه اختصاص یافته به خطوط در ایستگاه اول هر خط ارائه می شود. در طراحی مدل سعی بر آن بوده که امکان توسعه آنها وجود داشته باشد و بتوان از آن برای کاربرد در مقیاس جهانی استفاده کرد. مدل مورد نظر برای شبکه brt تهران توسط نرم افزار lingo و با توجه به اطلاعات اخذ شده از معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران حل شد و نتایج آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از نتایج مهمی که از این تحقیق استنباط شد می توان به لزوم استفاده از اتوبوسهای با ظرفیت بیشتر در خطوط brt اشاره کرد.