بررسی جذب یونهای فلزی بر روی آلومینای نانوساختار

در این مطالعه، ابتدا آلومینای نانوساختار با استفاده از روش سنتز احتراقی محلول ساخته شد. سه سوخت مختلف جهت تهیه ی نانوآلومینا مورد استفاده قرار گرفت. هر سه نمونه ی آلومینای نانوساختار تهیه شده مورد آنالیزهای مختلفی از جمله sem، xrd، ir و bet قرار گرفتند. در مرحله ی بعدی، آلومینای نانوساختار به عنوان جاذبی برای جذب فلزات سنگین pb، cu، cd، zn و ni، به صورت سیستم ناپیوسته به کار رفت. پارامترهای متعددی از جمله تأثیر زمان تماس، ph، مقدار جاذب و دما بر جذب یون های فلزی بررسی شدند. هم چنین مدل های مختلف ایزوترم های جذب تعادلی از جمله لانگمویر، فروندلیچ، تمپکین، دوبینین-راداشکویچ و مدل ایزوترم تعمیم یافته مورد مطالعه قرار گرفته و ثابت های مربوطه تعیین شدند. این مطالعات نشان دادند که مدل ایزوترم لانگمویر مطابقت خوبی با داده های جذبی دارد. مطالعات سینتیکی روی مدل های مختلفی مانند مدل شبه-درجه اول، شبه-درجه دوم، الوویچ و نفوذ درون ذره ای انجام گرفت. مدل سینتیکی شبه-درجه دوم با داده های تجربی مطابقت بسیار خوبی داشت. بررسی های ترمودینامیکی نشان دادند که فرآیند جذب خودبه خودی و گرمازا می باشد؛ هم چنین آنتروپی طی عمل جذب کاهش یافت. بنابراین، آلومینای نانوساختار یک جاذب موثر و توانا برای جذب فلزات سنگین در محلول های آبی می باشد.