اثرات نحوه مصرف سه عنصر ریز مغذی (آهن، روی و منگنز) روی برخی شاخص های زراعی و عملکرد دو رقم ذرت در همدان

به منظور بررسی اثر عناصر ریزمغذی آهن، روی و منگنز به صورت خاک مصرف و محلولپاشی بر برخی شاخصهای رشد و عملکرد و اجزاء عملکرد دو رقم ذرت 504bc و 602 ossk آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در شهرستان همدان انجام شد. عناصر ریزمغذی با 7 سطح شامل آهن، روی و منگنز هم به صورت مصرف خاکی (جامد) و هم بصورت محلول پاشی (مایع به فرم کلاته) در کنار تیمار شاهد (بدون استفاده از عناصر ریزمغذی) بکار رفت. در تیمارهای مصرف خاکی از سولفات آهن، سولفات روی، و سولفات منگنز به ترتیب به میزان 150، 50 و20 کیلوگرم در هکتار قبل از کاشت به صورت نواری استفاده شد. در محلول پاشی این عناصر از غلظت 4 در هزار فرم کلاته طی دو مرحله 8-6 برگی و سه هفته بعد از مرحله اول استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که تیمارهای کودی اثر معنی داری بر صفات شاخص سطح برگ، وزن خشک، ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد دانه در ردیف، وزن هزار دانه و عملکرد داشتند. تیمارهای مورد بررسی بر صفات شاخص برداشت و تعداد ردیف دانه در بلال اثر معنی داری نداشتند در اکثر صفات مورد بررسی به استثنای وزن هزار دانه و شاخص برداشت رقم 602 بر 504 برتری داشت. روش های مصرف کود به صورت جامد و مایع در مورد کود روی و منگنز فاقد تفاوت معنی دار و در مورد آهن، روش مصرف مایع برتری داشت. همه تیمارهای کودی بطور معنی داری عملکرد هر دو رقم را در مقایسه با تیمار شاهد افزایش دادند. که رقم 602 دارای عملکرد بالاتری بود.