بررسی نقش سازه شخصیتی سخت رویی در تعدیل آثار سوء استرس بر عملکرد حافظه

هدف کلی این تحقیق، تعیین اثرات عامل استرس زا بر عملکرد حافظه با توجه به اثرات تعدیلی سخت رویی بوده است. طرح از نوع شبه آزمایشی با پس آزمون و گروه کنترل می باشد و نمونه های پژوهش شامل 60 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز بوده که از طریق غربالگری بوسیله مقیاس زمینه یابی دیدگاه های شخصی انتخاب شدند؛ بطوریکه 30 نفر از آنها حائز سخت رویی بالا و 30 نفر دیگر نیز حائز سخت- رویی پایین بوده اند. هر کدام از این گروه ها نیز به دوگروه آزمایشی و کنترل تقسیم شده اند. بطوریکه با اعمال متغیر مستقل(استرس) و تعدیل کننده(سخت رویی)در نهایت 4 گروه ایجاد شد: آزمایشی با سخت رویی بالا،آزمایشی با سخت رویی پایین، کنترل با سخت رویی بالا و کنترل با سخت رویی پایین، که از لحاظ نمره کلی و نمرات مربوط به هفت خرده مقیاس آزمون حافظه وکسلر(به عنوان متغیر وابسته) به هم مقایسه شدند. برای تحلیل یافته ها از آماره های توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و استنباطی شامل تحلیل واریانس یک راهه برای آزمودن فرضیه ها و تحلیل واریانس چند متغیره به همراه آزمون های تعقیبی برای بررسی سوالات پژوهشی با استفاده از نرم افزار آماری spss بهره برده شد. نتیجه تجزیه و تحلیل نشان داد که در مورد فرضیه اصلی، بین دو گروه آزمایشی با سخت رویی بالا و سخت رویی پایین به لحاظ نمره کلی حافظه تفاوت معناداری وجود ندارد. همچنین بین گروه آزمایشی و کنترل با سخت- رویی بالا از نظر نمره کلی حافظه تفاوت معناداری وجود ندارد که موافق فرضیه می باشد. نیز بین گروه آزمایشی و کنترل با سخت رویی پایین از نظر نمره کلی حافظه تفاوت معناداری وجود ندارد. از نظر خرده مقیاس ها نیز گروه ها از نظر نمره خرده مقیاس های تکرار ارقام و جهت یابی باهم تفاوت معنادار دارند.