بومی سازی مدل ارزیابی ریسک فازی برای استفاده در پروژه های عمرانی؛ مطالعه موردی: پروژه بهسازی خط در اداره کل خط و ابنیه فنی راه آهن جمهوری اسلامی ایران

تعیین میزان تخلف از هریک از اهداف پروژه برای پیمانکاران و کارفرمایان امری ضروری است. میزان افزایش زمان پروژه تابعی از ریسک های مربوط به پروژه است. دستیابی به ابزاری که دست به ارزیابی سطح ریسک پروژه زده و به تبع آن میزان انحراف واقعی از برنامه زمان بندی را برآورد کند به شدت برای پیمانکاران سودمند است. هدف از این پژوهش، ارائه یک متدلوژی ارزیابی ریسک فازی برای تعیین میزان ریسک زمانی پروژه و تخمین انحراف از برنامه زمل بندی پروژه است. این متدلوژی از نمودار تاثیرگذاری برای ساخت مدل و رویکرد ارزیابی ریسک فازی برای تخمین میزان افزایش مدت زمان هریک از فعالیتها و انحراف زمانی فازهای پروژه استفاده می نماید؛ سپس مقادیر حاصله از مدل ارزیابی ریسک فازی وارد برنامه کنترل پروژه شده و انحراف زمانی کل پروژه از زمان برنامه زمان بندی مصوب مورد محاسبه قرار می گیرد. این مدل بر روی بخشی از یک پروژه بهسازی خط، مربوط به اداره کل خط و ابنیه فنی راه آهن جمهوری اسلامی ایران پیاده شد. اعتبارسنجی مدل به وسیله مقادیر برآورد شده توسط مدل و مقادیر واقعی زمان فعالیت ها و محاسبه متوسط درصد نسبت قدرمطلق خطا mape انجام شد. متوسط نسبت قدرمطلق خطا برای فعالیت ها برایر با 10/75 درصد محاسبه گردید. علاوه بر آن زمان کل پروژه برابر با 105/24 واحد برآورد شد که در مقایسه با زمان واقعی کل پروژه یعنی 113 واحد زمانی نشان دهنده دقت بالای مدل برای استفاده در پروژه (با متوسط درصد نسبت قدر مطلق خطا 6/7 درصد) است.