بررسی اثر اسیدهای آلی افزودنی به محیط کشت و تولید زانتان توسط باکتری xanthomonas campestris b82

بسیاری از محیطهای کشت صنعتی دارای اسیدهای آلی به عنوان بخش مهمی از ترکیبات محیط می باشد. حضور مولکولهای اسیدی تغیرات متابولیکی را القا می کند که منجر به تنظیم فعالیتهای میکروبی می گردد. اسیدهای آلی نقش های دیگری در تولید زانتان بازی می کند. برای تولید زانتان با استفاده از محیط سنتزی سیتریک اسید به عنوان عامل شلاته کننده به منظور جلوگیری از رسوب نمکها محیط سنتزی تخمیر در طی استریلیزاسیون گرمایی استفاده شد. نشان داده شده است که اضافه کردن اسید سیتریک به ترکیبات محیط کشت بازده تولید زانتان را افزایش می دهد. محققین نشان داده اند که حدواسطهای چرخه tca باید اثر مشابه با اسید سیتریک بر روی سنتز زانتان داشته باشند. در این بررسی تولید بیوپلیمر زانتان با استفاده از اسیدهای آلی به عنوان منبع کربن توسط xanthomonas campestris b82 بررسی شد که در ابتدا میزان حداقل غلظت مهارکننده رشد برای اسیدهای استیک، سوکسینیک، فوماریک، فورمیک، و سیتریک سنجش گردید. میزان mic بر حسب میلی مولار برای اسید استیک (200)، اسید سوکسینیک (300)، اسید فوماریک(300)، اسید فورمیک(200)، اسید سیتریک (100) می باشد. برای بررسی اثر دقیق تراسیدهای آلی، اسید سیتریک که در تمامی محیطهای کشت صنعتی تولید زانتان به عنوان جزئی از ترکیبات محیط به کار می رفت حذف گردید و تنها یک اسیدآلی به عنوان منبع کربن علاوه بر سوکروز به کار رفت. نتایج به دست آمده با اسید سوکسینیک در غلظت 12/5 میلی مولار (g/l 14/66) بهتر از اسید سیتریک در غلظت 12/5 میلی مولار (g/l 14/3) بود و نتایج حاصل از اسید فوماریک مشابه سیتریک اسید مشاهده شد. نتایج تولید زانتان حاصل از اسید استیک و اسید فورمیک به عنوان منبع کربن اختلاف معناداری با سایر اسیدها در غلظتهای بهینه نشان داده نشد. بررسی تولید زانتان با استفاده از اسید آلی به عنوان محرک تولید نشان داد افزودن غلظتهای پایینی از اسید استیک در ابتدای فاز سکون و یا انتهای فاز لگاریتمی تولید زانتان را افزایش می دهد. افزودن 2 پالس اسید استیک 25/6 میلی مولار در انتهای فاز لگاریتمی (ساعات 24 و 26 پس از شروع کشت لگاریتمی) باعث تراکم زانتان بیشتری ( g/l11/5) نسبت به 3 پالس (g/l 11/05) و 1 پالس اسید (g/l 10/05)می گردد. روش سنجش atp نشان داد که در atp درون سلولی کاهشی ایجاد می شود که به نوبه خود هدایت مسیرهای متابولیک بسوی افزایش تولید زانتان را تشدید می کند.