بررسی عوامل موثر بر انضباط آموزشگاهی دانش آموزان (بررسی تطبیقی دبیرستانهای پسرانه شهرستان اسلامشهر و منطقه 6 تهران در سال تحصیلی 87-88)

هدف اصلی این تحقیق بررسی عوامل موثر بر انضباط آموزشگاهی دانش آموزان پسر مقاطع متوسطه است.در ابتدا انضباط آموزشگاهی به عنوان یک مسئله اجتماعی مطرح می شود و استدلال می شود که ناهمنوایی ها و بی انضباطی های دانش آموزان در دوران نوجوانی در محیط آموزشگاه می تواند منجر به ناهنجاریها و کجرویهای اجتماعی آنان در جامعه شود و بدین ترتیب نظم اجتماعی را مختل سازد. در تبیین تئوریک این مسئله از نظریه های جامعه پذیری استفاده شد. با بررسی انتقادی نظریه های جامعه پذیری، در نهایت نظریه های کارکرد گرایی و تعامل گرایی به عنوان دستگاه نظری تحقیق انتخاب شدند. با بررسی این نظریات چهار متغیر- پایگاه اجتماعی-اقتصادی خانواده ،روابط انسانی کارگزاران آموزشگاه،همنوایی یا ناهمنوایی دوستان،عملکرد تحصیلی و خودپنداره تحصیلی-به عنوان عوامل موثر بر انضباط آموزشگاهی استخراج شدند. برای تبیین تجربی مسئله ،به گرد آوری داده ها از محیط پرداخته شد.برای گرد آوری داده ها مناسبترین روش،روش پیمایشی بود.277 پرسشنامه از دو منطقه شش تهران و شهرستان اسلامشهر به روش پیمایشی،گرد آوری شد.پس از تحلیل توصیفی داده ها به تحلیل تبیینی مسئله پرداخته شد.بر اساس سطح سنجش متغیر ها و ساختار فرضیات،تکنیک رگرسیون برای داوری در باب فرضیات انتخاب شد.تحلیل رگرسیون یک به یک انضباط آموزشگاهی بر متغیرهای مستقل،فرضیات تحقیق را تایید کرد.در ادامه با کاربرد تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شد که پایگاه اجتماعی –اقتصادی خانواده با ضریب بتای05/و روابط انسانی کارگزاران آموزشگاه با ضریب بتای06/کمترین تاثیر را بر متغیر وابسته دارند و عملکرد تحصیلی با ضریب بتای 35/ و خودپنداره تحصیلی با ضریب بتای 32/و ناهمنوایی گروه دوستان با ضریب بتای 26/ بیشترین تاثیر را بر متغیر وابسته دارند. بامقایسه ضریب بتاهای به دست آمده در دو منطقه شش تهران و شهرستان اسلامشهر،به تحلیل تطبیقی عوامل موثر بر انضباط آموزشگاهی در دو منطقه پرداخته شد .در نهایت با رسم مدل تحلیل مسیر در باب دستگاه نظری تحقیق داوری شد.