بررسی میزان مشارکت علمی نویسندگان ایران در نمایه های استنادی علوم، علوم اجتماعی، و هنر و علوم انسانی درپایگاه web of science با تأکید بر نقشه علم نگاشتی

این پژوهش به تعیین سهم تولیدات علمی ایران در نمایه های استنادی علوم، علوم اجتماعی، و هنر و علوم انسانی در پایگاه دابلیو.اُو.اس در سال های 2000-2006 پرداخته است. پژوهش از نوع کاربردی بوده و با استفاده از شاخص های علم سنجی انجام شده است. داده ها با کمک پایگاه دابلیو.اُو.اس در قالب فایل های plain text استخراج، سپس با استفاده از نرم افزار isi.exe تجزیه و تحلیل، و با استفاده از برنامه صفحه گستر اکسل شمارش، تنظیم و آماده بررسی های نهایی شدند. تعداد کل مدارک نمایه شده توسط نویسندگان ایران در نمایه استنادی علوم 24.480 مدرک، نمایه استنادی علوم اجتماعی 783 مدرک، و نمایه استنادی هنر و علوم انسانی 57 مدرک و مجموعاً با 25.320 مدرک جامعه مورد مطالعه را تشکیل داده اند. نتایج پژوهش نشان داد که به طور کلی بررسی ضریب مشارکت نویسندگان در دور? مورد بررسی روندی صعودی را نشان داده که حاکی از افزایش تمایل نویسندگان به تولید مدارکِ مشارکتی در طول این دوره می باشد. بیشترین مشارکت، در تولید مدارک 2 نویسنده ای و 3 نویسنده ای بوده و ضریب مشارکت کلی نویسندگان 59/0 بوده است. سال 2006 با ضریب مشارکت 62/0 بالاترین ضریب مشارکت و سال 2000 با ضریب مشارکت 55/0 کمترین ضریب مشارکت را داشته است. قاعده برادفورد و قاعده لوتکا در مورد داده ها بررسی شدند و قاعده لوتکا در حوزه نمایه استنادی علوم اجتماعی و هنر و علوم انسانی رد و حال آنکه قاعده برادفورد در هر سه حوزه تأیید شد. نشریه phosphorus sulfur and silicon and the related elements با انتشار 388 مدرک (58/1 درصد) از کل تولیدات علمی ایران و با ضریب تأثیر 669/0، بیشترین تولیدات علمی ایران را منتشر کرده است. کشور امریکا، در هر سه حوزه نمایه های استنادی، با مشارکت در تولید 1865 مدرک (37/7 درصد) بیشترین مشارکت را در تولید مدارک علمی ایران داشته و دانشگاه تهران با مشارکت در تولید 3.104 مدرک (26/12 درصد) در هر سه نمایه استنادی، پرتولیدترین دانشگاه بوده است. موضوع شیمی با اختصاص 7.191 مدرک (38/29 درصد) پرتولیدترین موضوع بوده است. مهمترین خوشه تشکیل شده از تولیدات علمی ایران مربوط به موضوع الکترود غشا بوده و موثرترین مدرک، مقاله شمسی پور با 102 استناد جهانی و66 استناد محلی بوده است.