بررسی تأثیر بور بر نانوساختار و خواص مکانیکی آلومیناید آهن تولیدی به روش آلیاژسازی مکانیکی

ترکیبات بین فلزی feal دارای خواص جالبی مانند استحکام ویژه بالا، مقاومت به خوردگی عالی و استحکام خوب در دماهای میانی می باشند، اما در دماهای بالا استحکام نسبتا کمی داشته و در دمای اتاق داکتیلیتی کششی اندکی دارند. خوشبختانه کاهش اندازه دانه تا محدوده نانومتر و افزودن بور به این آلیاژها روش هایی است که برای بهبود داکتیلیتی ارائه می شود. در این تحقیق آلیاژ مکانیکی، رفتار تفجوشی و خواص مکانیکی آلیاژهای al50-fe، b1-al49/5fe- و b5-al47/5–fe مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آنالیز پراش پرتو x(xrd) پودرها نشان داد که آلیاژ سازی پس از 50 ساعت آسیاکاری کامل شده است، همچنین با افزایش درصد بور اندازه نانو کریستال های ایجاد شده اندکی کاهش می یابد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی عبوری((tem نمونه ها نشان داد که در نمونه های حاوی بور بیشتر، مقداری فاز آمورف نیز تشکیل شده است. رفتار تفجوشی پودرها پس از فشردن در دمای 800، 900، 1000 و 1100 درجه سانتیگراد به مدت زمان 3 و 5 ساعت بررسی شد. محلول جامد نامنظم نانوساختار ایجاد شده پس از آلیاژسازی مکانیکی به نانوساختارهای ترکیب بین فلزی منظم تبدیل شد. میکروسختی نواحی بدون تخلخل با افزایش زمان و دمای تفجوشی کاهش یافت ولی زمان و دمای تفجوشی اثری بر استحکام تسلیم فشاری نمونه ها نداشت. افزایش زمان و دمای تفجوشی سبب افزایش کرنش شکست فشاری نمونه ها شد. همچنین افزایش درصد بور در دما و زمان ثابت تفجوشی سبب افزایش میکروسختی و استحکام تسلیم شد.