اثرات آمیخته گری بین سه نژاد بلدرچین وارداتی بر روی رشد ،ضریب تبدیل و کیفیت لاشه

آزمایشی به منظور بررسی عملکرد نتاج حاصل از تلاقی سه گروه نژادی بلدرچین و در قالب 9 تیمار به صورت یک طرح نامتعادل با 18 تکرار و تحت جیره و عوامل محیطی یکسان انجام شد. نتایج حاصل از تلاقی از سن 1 تا 18 روزگی در روی بستر و بعد از آن تا 42 روزگی در قفس پرورش داده شدند. وزن 18و 42 روزگی حیوانات آزمایشی رکورد برداری شد. در طول دوره، مصرف غذا و افزایش وزن بدن اندازه گیری شد. در پایان دوره آزمایش پس از توزین و ذبح، وزن لاشه اندازه گیری شد و داده های حاصل با استفاده از نرم افزار sas مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین وزن گروههای ژنتیکی در تمامی سنین اختلاف معنی داری وجود ندارد (p<0.05). بیشترین وزن 18 روزگی مربوط به گروه ژنتیکی 1 (نر اسپانیایی × ماده اسپانیایی) و کمترین وزن 18 روزگی مربوط به گروه ژنتیکی 4 (نر سفید × ماده خاکستری )، بیشترین وزن 42 روزگی مربوط به گروه ژنتیکی 1 (نر اسپانیایی× ماده اسپانیایی) و کمترین وزن 42 روزگی مربوط به گروه ژنتیکی 3 (نر سفید × ماده سفید ) بود. ضریب تبدیل گروههای ژنتیکی اختلاف معنی دار نشان نداد (p<0.05). بهترین ضریب تبدیل مربوط به گروه ژنتیکی 1 (نر اسپانیایی × ماده اسپانیایی ) و بدترین ضریب تبدیل غذایی به گروه 3 (نر سفید × ماده سفید ) اختصاص داشت. از لحاظ درصد لاشه بین گروه های ژنتیکی و جنس ها اختلاف معنی داری بدست نیامد (p<0.01).