بررسی مقاومت های خمشی و کششی چندسازه حاصله از آرد ساقه برنج- پلی پروپیلن در دوره های رطوبت دهی متناوب

در این تحقیق، تاثیر مقدار پرکننده و سازگارکننده بر ویژگی های مکانیکی چندسازه های پلی پروپیلنی پرشده توسط آرد حاصل از ساقه برنج در مرحله خشک و 3 مرحله رطوبت دهی متناوب مورد مطالعه قرار گرفت. تخته های چندسازه با چگالی اسمی g/cm31 و ابعاد اسمی cm1×15×25 در مجموع شامل 6 تیمار از پلی پروپیلن و آرد ساقه برنج با نسبت های وزنی 45، 60 ، 75 درصد آرد ساقه برنج ساخته شدند. در 3 تیمار از مالئیک انیدرید پلی پروپیلن به میزان 2 درصد وزنی به عنوان سازگارکننده استفاده گردید. اندازه ذرات در حد مش 40-25 و ماده جفت کننده هم به میزان 0 و 2 درصد وزنی هر تخته محاسبه و اضافه شد. پارامتر های مکانیکی مدول الاستیسیته خمشی، مدول گسیختگی و مقاومت کششی توسط دستگاه schenck trebel آزمایشگاهی محاسبه و تیمارها با آزمون فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با یکدیگر مقایسه شدند.نتایج نشان دادند که در مرحله خشک با افزایش مقدار آرد ساقه برنج از 45 تا 75 درصد، مدول الاستیسیته خمشی، مدول گسیختگی و مقاومت کششی کاهش می یابند. همچنین با طی شدن مراحل رطوبت دهی، همه مقاومت ها نسبت به دوره خشک، کاهش می یابند. افزودن ماده جفت کننده به میزان 2 درصد وزنی، باعث بهبود نسبی مقاومت ها می شود. همچنین ملاحظه شد که با افزایش میزان آرد ساقه برنج، جذب آب و واکشیدگی ضخامت چندسازه افزایش می یابد و نیز با افزایش تعداد دوره های رطوبت دهی جذب آب کمی افزایش و واکشیدگی ضخامت کاهش پیدا می کند تا اینکه پس از چند دوره این مقادیر روند تقریبا ثابتی را به خود می گیرند. افزودن 2% سازگارکننده باعث کاهش جذب آب و واکشیدگی ضخامت چندسازه می شود.