بررسی اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر فرسودگی شغلی پرستاران زن شاغل در برخی بیمارستان های علوم پزشکی اهواز با کنترل نوبت کاری

در پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر فرسودگی شغلی در سه بعد خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کفایت شخصی پرستاران مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرسنل کارشناس زن پرستار در بیمارستان های گلستان، رازی و ابوذر بوده است. تعداد 233 نفر از آن ها بر اساس پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش مورد ارزیابی قرار گرفتند و از بین افرادی که بر اساس پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش، نمره فرسودگی شغلی آنان یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، به طور تصادفی، تعداد 30 نفر برگزیده شدند. سپس با همتا کردن وضعیت تجرد و تاهل به شیوه تصادفی به 2 گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. همچنین نوبت کاری نیز در نمونه گیری کنترل شده است. گروه آزمایش، 9 جلسه آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری دریافت کردند. نتایج حاصل از جلسات مداخله نشان داد که روش آموزشی در بهبود علایم فرسودگی شغلی موثر بوده است. تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) تفاوت های معنی داری را بین دو گروه نشان داد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در متن مانکوا بر روی میانگین نمره های خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کفایت شخصی نشان داد که آموزش مدیریت استرس باعث کاهش مسخ شخصیت و افزایش کفایت شخصی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است، اما این روش درکاهش خستگی هیجانی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه موثر نبوده است. همچنین نتایج دوره پیگیری نشان داد که جلسات آموزشی مدیریت استرس باعث تداوم کاهش مسخ شخصیت و افزایش کفایت شخصی بوده است اما باعث کاهش خستگی هیجانی نبوده است.