بررسی اثر پارانونایل فنل بر سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت

صنعتی شدن جوامع منجر به استفاده از آلاینده هایی شده که با ورود به آب، هوا و اکوسیستم محیط زندگی بشر را تحت تاثیر قرار داده است. یکی از این آلاینده ها پارانونایل فنل می باشد که در فرمولاسیون و ساخت بسیاری از محصولات مورد استفاده در زندگی مدرن از جمله مواد پلاستیکی، لوازم آرایشی و شوینده ها استفاده می شود. این آلاینده پس از ورود به بدن موجود زنده، قابلیت تجمع در بافت ها را داشته و طی بررسی های گوناگون اثرات تخریبی آن در هر دو محیط invivo و invitro مشخص شده است. به منظور بررسی توکسیکولوژی اثر این آلاینده، سلول بنیادی مزانشیمی با توانایی خود نوسازی و قابلیت تمایز به انواع سلول ها می تواند به عنوان مدل مناسبی مورد استفاده قرار گیرد. لذا هدف این مطالعه بررسی اثر دزهای مختلف پارانونایل (260-0 میکرومولار) فنل در طی 48، 36، 24و 12 ساعت بر روی توانایی حیات سلول بنیادی مزانشیم مغز استخوان رت و تاثیر دز 100 میکرومولار از پارانونایل فنل پس از طی 36 ساعت در بررسی مورفولوژی، مرگ سلولی و پروتئین پروفایل این سلول ها می باشد. در این مطالعه پس از بررسی توانائی حیات توسط دو روش رنگ آمیزی تریپان بلو و mtt از رنگ آمیزی فلورسنت (هوخست، پریپیدیم آیوداید و آکریدین اورانژ) برای مورفولوژی ،تست تانل، تست کاسپاز، رنگ آمیزی مونودنسیل کاداورین و آزمون کامت برای بررسی مرگ سلولی، و الکتروفورز (sds-page) برای بررسی پروفایل پروتئین استفاده شد. نتایج نشان داد که پارانونایل فنل در یک اثر وابسته به دز و زمان بصورت معنی داری منجر به کاهش توانائی حیات سلول های مزانشیم مغز استخوان می شود. علاوه بر آن تغییرات مورفولوژیکی مانند متراکم و تکه تکه شدن هسته، واکوئله شدن سیتوپلاسم و چروکیدگی غشا در این نوع از سلول نیز مشاهده شد. از طرفی این آلاینده باعث تغییرات مولکولی از جمله فعال شدن کاسپاز 3 و تغییر پروفایل پروتئین گردید. با توجه به نتایج حاصل در این پژوهش می توان گفت مسمومیت ناشی از پارانونایل فنل وابسته به دز و زمان بوده و علاوه بر آن مرگ سلولی از نوع اتوفاژی و آپوپتوزیس وابسته به کاسپاز را موجب می شود و از طرفی نیز باعث کاهش یا افزایش میزان برخی از باندهای پلی پپتیدی در پروتئین پروفایل نیز می شود.