تهیه هیبرید پلیمرهای آلی و ترکیبات معدنی در سیستمهای امولسیونی و مینی امولسیونی

در این پایان نامه، تهیه هیبرید نانو ذرات سیلیکا به عنوان یک ترکیب معدنی و پلیمرهای متاکریلات و استایرن در سیستمهای امولسیونی و مینی امولسیونی مورد بررسی قرار گرفته است. تهیه این هیبریدها به کمک یک منومر آمینی به نام دی متیل آمینو اتیل متاکریلات ( dm) و با بهره گیری از برهمکنش یونی بین این منومر بازی و سطح اسیدی ذرات سیلیکا، صورت گرفت. متغیرهای مختلفی همچون غلظت منومر، غلظت ماده فعال سطحی، نوع آغازگر و اندازه ذرات، در واکنش تهیه هیبرید مورد بررسی قرار گرفت. همچنین مشخصه هایی همچون شکل، اندازه ذرات، درصد پلیمر (یا سیلیکا) و رفتار حرارتی هیبریدهای تشکیل شده مورد مطالعه قرار گرفت. در مطالعات میکروسکوپ الکترونی مشخص شد که بر حسب شرایط پلیمریزاسیون، هیبریدهایی با مورفولوژیهای گوناگون بوجود می آیند. ساختارهای هسته- لایه نسبتاً صاف، ساختارهای شاتوتی و دمبلی از جمله ساختارهایی بودند که در این فرایندها تشکیل شدند. در مطالعات رفتار حرارتی هیبریدها نشان داده شد که وارد شدن سیلیکا در ماتریس پلیمری، باعث افزایش پایداری حرارتی پلیمر می شود. علاوه بر این مشخص شد که سیلیکا می تواند باعث افزایش دمای شیشه ای ماتریس پلیمری گردد. همچنین طیف ftir هیبریدهای تهیه شده مورد مطالعه قرار گرفت و وجود سیلیکا همراه با پلیمرهای با واحدهای منومری گوناگون در آنها تایید گردید.