رفتارهای داربستی آموزگار و همکلاسان در کلاسهای نگارش زبان دوم

هدف از این مطالعه تشخیص و مقایسه رفتارهای داربستی مورد استفاده مدرس و همکلاسان در اصلاح نوشته های دانشجویان با همکاری خود آنان و بررسی این رفتارها در انواع مختلف نگارش (توصیف جدول و مقاله نویسی) بود. اهداف دیگر این مطالعه شامل مشاهده ی تأثیر این رفتارها بر نسخه ی نهایی نوشته های دانشجویان و همچنین مطالعه ی جنبه هایی از نگارش بود که موجب پیشرفت بیشتری در توانایی نوشتن آنها شد. بدین ترتیب ، دو کلاس موجود شامل دانشجویان دختر و پسر در یکی از دانشگاه های شمال برای این مطالعه در نظر گرفته شدند. کلاس اول متشکل از 15 نفر بود و رفتارهای داربستی مدرس را دریافت کرد. کلاس دوم شامل 10 دانشجوبود که 5 جفت تشکیل داده و در هر جفت دانشجوی ضعیفتر توسط دانشجوی قویتر راهنمایی می شد. به منظور تشخیص رفتارهای داربستی استفاده شده، ارتباط کلامی میان دانشجویان با مدرس و همکلاسان ضبط، پیاده و کد گذاری شد. این بررسی منجر به تشخیص تعداد زیادی رفتار داربستی شد که مغایرت هایی در میزان استفاده هر یک از این رفتارها توسط مدرس و همکلاسان دیده می شد. به عنوان مثال همکلاسان به طور مکرر از رفتار داربستی "تصحیح" استفاده می کردند در حالیکه مدرس با ساده کردن مساله، توضیح قواعد کار، یا دادن سرنخ سعی در یادگیری دانشجویان و تلاش خود آنان برای یافتن راه حلی برای اشتباهاتشان داشت. علاوه بر این تفاوتهایی در نوع و میزان استفاده رفتارهای داربستی در انواع مختلف نگارش به ویژه در کلاس راهنمایی شده توسط همکلاسان دیده شد. مقایسه ی نسخه ی ابتدایی و نهایی نوشته های دانشجویان نیز نشان داد که اگر چه پیشرفتی در نوشته های نهایی دانشجویان هر دو کلاس مشاهده شده بود، این پیشرفت در کلاس راهنمایی شده توسط مدرس چشمگیرتر بود. نتایج همچنین بیانگر آن بود که جنبه های علامت گذاری و گرامری در کلاس راهنمایی شده توسط مدرس و جنبه های علامت گذاری و سازماندهی در کلاس راهنمایی شده توسط همکلاسان موجب پیشرفت نوشته های دانشجویان شد. اما تغییر زیادی در جنبه های محتوا و لغت حاصل نشده بود. در نهایت، بررسی عملکرد دانشجویان در کل طول دوره نشان داد که دانشجویان کلاس اول به سطح بالاتری از توانایی نگارش رسیده اند. امید است نتایج این تحقیق مدرسان و محققان را بر آن دارد تا مدل کاملاً انعطاف و انطباق پذیر داربست را به ویژه در کلاسهای نوشتن به کار گیرند. همچنین این یافته ها می توانند آموزگاران و محققان را به بررسی رفتارهای داربستی مورد تیاز برای تولید انواع مختلف نگارش و نیز تمرکز بر روی جنبه هایی از نگارش که موجب عدم پیشرفت نوشته های دانشجویان می شود و به توجه بیشتری نیاز دارد، تشویق نماید.