اثر شوری و آهن روی رشد و ترکیب شیمیائی گیاه آفتابگردان (helianthus annuus l.)

در دو آزمایش جداگانه گلخانه ای که محیط رشد محلول غذائی که محیط رشد محلول غذائی بود، اثر نوع و غلظت آهن و نمک روی رشد و ترکیب شیمیائی گیاه آفتابگردان مطالعه گردید. در آزمایش نخست ، آفتابگردان در محلول غذائی که آهن بصورت آلی و غیرآلی و به مقدار 0، 5ˆ0، 1 و 5ˆ1 قسمت در میلیون و شوری ایجاد شده توسط nacl به میزان 0، 5ˆ1 -، 3 - و 5ˆ4 - آتمسفر کشت داده شد. در آزمایش دوم آهن بصورت آلی و به مقدار 0، 5ˆ0، 1 و 5ˆ1 قسمت در میلیون و شوری ایجاد شده توسط kcl به میزان 0، 5ˆ1 - و 3 - و 5ˆ4 - آتمسفر کشت داده شد، طرح آماری آزمایش کاملا" تصادفی بود بنحوی که تیمارها بصورت فاکتوریل در 3 تکرار قرار گرفته بودند. غلظت و جذب fe,na,cl در ریشه و ساقه با زیاد کردن غلظت nacl و محیط رشد زیاد شد ولی برای mg, ca, k, p کم شد. غلت و جذب ازت در ساقه با زیاد کردن شوری کم و با زیاد کردن آهن افزایش یافت . بطورکلی افزایش آهن غلظت cl,na را در گیاه کم و جذب را زیاد کرد و اثری روی غلظت zn,mn,mg,k,p نداشت . در بیشتر موارد جذب عناصر ذکر شده وقتی که نوع آهن آلی بود بیشتر از نوع غیرآلی بود. وزن خشک نسبت ساقه به ریشه، سطح برگ ، تعرق و ارتفاع گیاه با اضافه شدن nacl کم گردید و با افزایش آهن زیاد گردیدند. تحت شرایط آزمایش ما فرم آلی آهن اثر بیشتری نشان داد تا فرم غیرآلی. افزایش kcl جذب افزایش kcl جذب و غلظت cl , k زیاد و جذب zn, mn, fe, mg, ca را در تمام گیاه جذب p و n را در ساقه کم کرد. با افزایش غلظت kcl غلظت fe, mn جزئی افزایش یافت ولی غلظت zn, mg, k, p. n. زیاد کم شدند. افزایش آهن جذب تمام عناصر اندازه گرفته شده را در ریشه و هم ساقه افزایش داد. وزن خشک ، نسبت ساقه به ریشه، سطح برگ ، تعرق و ارتفاع گیاه با افزایش kcl کم و با افزایش آهن زیاد شدند.