آموزش واژگان از طریق دو شیوه در متن قرار دادن و تصویر به دانش آموزان ایرانی

این تحقیق جهت بررسی میزان تاثیر آموزش واژگان از طریق تصویر و متن به دانش آموزان ایرانی که در سطح مبتدی هستند، انجام شده است. دانش آموزان به سه گروه، که هر گروه شامل 32 دانش آموز پسر با دوره سنی 12 تا 15 سال هستند، تقسیم شدند. دانش آموزان براساس نمراتشان در یک تست استاندارد عمومی زبان، به سه گروه تقریبا همگن طبقه بندی شدند. همه دانش آموزان دارای یک پیشینه زبانی مشابه بوده و معلم و مطالب آموزشی برای هر سه گروه یکسان بوده است. گروههای آموزشی متفاوتی دریافت کردند. در یک کلاس واژگان از طریق تصویر، و در کلاس دیگر از طریق در متن قرار دادن آموزش داده شدند. درگروه سوم، گروه شاهد، لغات جدید از طریق تعریف و لغات مترادف آموزش داده شدند. مدت دوره آموزش 10 جلسه بطول انجامید. پیش از شروع دوره آموزش، دو تست مشابه بعنوان پیش آزمون ‏‎(pretest) و پس آزمون ‏‎(posttest)‎‏ تهیه شدند. هر کدام از آنها شامل 45 سوال چهار گزینه ای لغت بود. آنها از درجه اعتبار و قابلیت اطمینان لازم برخوردار بودند. در جلسه اول جهت تعیین اینکه آیا اختلاف معنی داری بین سه گروه وجود دارد یا خیر، تست پیش آزمون از دانش اموزان گرفته شد. با استفاده از روش آماری ‏‎one-way anova‎‏، مشخص شد که سه گروه همگن هستند. در انتهای ترم، تست پس آزمون از دانش آموزان گرفته شد. سپس، برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روشهای آماری ‏‎one-way anova‎‏ و ‏‎t-test‎‏ استفاده شد. بررسی نتایج پس آزمون مشخص کرد که اختلافات معنی داری از یک سو بین گروه تصویری و گروه متنی، و از سوی دیگر بین این گروهها وگروه شاهد وجود دارد. نتایج نشان داد که گرچه تصویر و متن هر دو باعث افزایش میزان واژگان دانش آموزان شدند، ولی به نظر می رسد که تصویر بهتر از متن عمل کرده است. بدین معنی که گروه تصویری بطور قابل ملاحظه ای بهتر از دو گروه دیگر بوده است. بنابراین، نهایتا این نتیجه بدست آمد که در آموزش واژگان به دانش آموزان ایرانی، تصاویر نقش عمده ای داشته و باعث افزایش سطح دانش واژگانی دانش آموزان می شود.