تعیین آگاهی و نگرش معلمان کودکان عقب مانده ذهنی شهر تهران به حیطه های عملکردی فعالیت های کاردرمانگران سال 1379

دف از این تحقیق تعیین آگاهی و نگرش معلمان کودکان عقب مانده ذهنی نسبت به حیطه های عملکردی کاردرمانگران می باشد. کلیه کادر آموزشی شاغل در مدارس کودکان عقب مانده ذهنی شهر تهران در سال 1379 جامعه آماری را تشکیل می دهند. در این تحقیق با 218 معلم شاغل در مدارس کودکان عقب مانده ذهنی مصاحبه به عمل آمد. مصاحبه با معلمان پس از توجیه آنان و جلب رضایت آنان در همکاری، به صورت چهره به چهره صورت پذیرفت. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای خود نگاشت که حاوی سوالاتی در زمینه خصوصیات دموگرافیکی معلمان و آگاهی آنان به حیطه های عملکردی کاردرمانگران و همچنین نگراش آنان به موفقیت کاردمانی در این حیطه ها بود استفاده گردید. در پاسخ به هدف اول پژوهش (تعیین آگاهی معلمان کودکان استثنایی نسبت به حیطه های عملکردی کاردرمانگران) نتایج نشان داد که 13 نفر (6%) اظهار نمودند که هیچ اطلاعی از رشته کار درمانی نداشته، 29% دارای اطلاع بسیار کم،56% متوسط، و 6% زیاد تنها 1% اظهار داشته اند که از حیطه های عملکرد کاردرمانگران اطلاع بسیار زیادی داشته اند. بدیهی است در شرایطی که خود معلمان اظهار دارند که اطلاعشان نسبت به حیطه های عملکردی کاردرمانگران بسیار کم است و این افراد به عنوان همکاران کاردمانگران در این گونه مدارس می باشند جا دارد که مسئولین امر نسبت به ارتقا آگاهی این عزیزان اقدام مناسب انجام دهند. نتایج نشان می دهد که نگرش مثبت به حیطه های فعالیتی کاردرمانگران نسبتا پایین بوده است عوامل متعددی را می توان در این رابطه بر شمرد یکی از این عوامل می تواند عدم حضور دائمی کاردرمانگران در محیط کار باشد. زیرا همانطور که نتایج نشان داد تنها 50% مدارس پنج تا شش روز هفته کاردرمانگر داشته ند. از طرف دیگر با توجه به سئوال پایانی پرسشنامه که به صورت باز مطرح گردیده است، معلمان سطح آگاهی کاردرمانگران را در حد مطلوب دانسته اند) پیشنهادهای پژوهشگر براساس یافته های تحقیق به صورت زیر مطرح میگردد: افزایش تعداد کاردرمانگرها و حضور آنان در مدارس، ارتقا کمی و کیفی موزش کاردرمانگران، تجهیزات کاردرمانی، تقویت ارتباط و هماهنگی با معلمان و والدین کودک اسثنایی، بکارگیری کاردرمانگران زن و مرد، ارتقا آگاهی معلمان، ارزیابی عملکرد کاردرمانگران توسط متخصصان و رفع موانع احتمالی.