فکر توطئه در راهبری بحران های بین المللی با توجه به بحران 1999 -1998 کوزوو

در اوایل سال 1998 با اقدام صربستان به سرکوب زدن شدید آلبانیاییان کوزوو بحران در آن منطقه جنبه بین المللی پیدا کرد و منجر به درگیری قدرت های بزرگ و مداخله نظامی ناتو شد. این واقع نخستین بحران در منطقه و جهان نبود. به هر حال، با تحلیل و مقایسه بحران ها برای یافتن چرائی و چگونگی شکل گرفتن، بسط یافتن و خاتمه پذیرفتن آنها می توان به نکات مشترک و اصول و قواعدی درباره همه آنها دست یافت. همه این نکات مشترک، قواعد و اصول با عدم اطمینان ملازمه دارند.با توجه به نکات مشترک و اصول و قواعد مزبور، از لحاظ بحث حاضر، پرسش این است که آیا با زیرگرفتن شرایط بین المللی و اوضاع داخلی کشورها پیش بینی یک بحران بالقوه امکان پذیر است و آیا می توان از این امکان برای رسیدن به هدف های خاص استفاده کرد؟ (فکر توطئه) به عبارت دیگر، آیا دستیابی به هدفی از پیش تعیین شده از طریق فرایند راهبری بحران مبتنی بر یک برنامه عمل به دقت طراحی شده امکان پذیر است؟ با توجه به ناسازگاری عدم اطمینان موجود در فرایند راهبری بحران با دقت مفروش در فکر توطئه پاسخ منفی است. بررسی حاضر، که در دو قسمت ساماندهی شده است، پاسخ مزبور را تایید می کند. قسمت نخست به بحثی کلی درباره بحران اختصاص یافته که، در چهار فصل)) تعریفی از بحران به دست می دهد و پدیدار بحران، راهبردی بحران و نتایج و آثار بحران، همین طور فکر توطئه)) را بررسی می کند. در قسمت دوم بحران کوزوو بره عنوان یک مطالعه موردی موضوع رسیدگی قرار گرفته است. این قسمت، مرکب از پنج فصل، درباره سامانه بین المللی در انتهای سده بیستم و ارزیابی یافته های بخش نخست درباره بحران کوزوو است.