بررسی تاثیر برنامه های آموزش پیشگیری از سقوط بر میزان آگاهی سالمندان و مراقبین و عملکرد سالمندان ساکن در مرکز خیریه کهریزک سال 1378

پژوهش انجام شده یک بررسی نیمه تجربی است که به منظور تعیین تاثیر برنامه های آموزش پیشگیری از سقوط بر میزان آگاهی سالمندان و مراقبین و عملکرد سالمندان در آسایشگاه کهریزک صورت گرفته است. 55 نفر سالمند و 20 نفر مراقب آنان در این پژوهش شرکت کردند که بین سنین 94-65 سال (سالمندان)، 45- 25 سال (مراقبین) داشتند. سالمندان به طریق تصادفی منظم نمونه گیری و تمام جامعه پژوهش مراقبین انتخاب گردید. اطلاعات پژوهش به وسیله فرم اطلاعاتی و نیز پرسشنامه سنجش میزان آگاهی و چک لیست بخش نحوه عملکرد که توسط مراقبین تکمیل می گردید. به دست آمد. اطلاعات در 3 مرحله، قبل از آموزش، یکماه و دو ماه پس از آموزش جمع آوری گردید. متغیرهای مداخله گر پژوهش شامل جنس، سن، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، مدت زمان اقامت (سالمندان) و سابقه کار (مراقبین بود. به جهت تعیین تاثیر آموزش بر میزان آگاهی و عملکرد از آزمون آماری مک نمار، کای دو، و ویل کاکسون استفاده شد. به جهت تعیین ارتباط بین متغیرهای مداخله گر با آگاهی و عملکرد، از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که برنامه های آموزش پیشگیری سقوط بر میزان آگاهی نمونه های مورد پژوهش و عملکرد سالمندان با 0001/0 ‏‎p<‎‏ تاثیر داشته است. نتایج دیگر نشان داد، واحدهای مورد پژوهشی که از سطح تحصیلات بالاتری برخوردار بودند قبل از آموزش، امتیاز آگاهی و عملکرد بالاتری را کسب نمودند اما در مراحل پس از آموزش، تفاوتی بین افراد باتحصیلات بالا و پایین وجود نداشت با توجه به اهمیت پیشگیری از سقوط و عوارض آن، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی در زمینه راههای پیشگیری از سقوط به صورت تشکیل کلاسهای آموزشی، ایراد سخنرانی، انعکاسی در رادیو و تلویزیون و برقراری کلاس آموزشی برای خانواده ها و در کتابهای درسی مدارس مدنظر قرار گیرد. پژوهشگر پیشنهاد نمود تا تحقیق مشاهبی در گروههایی به تعداد نمونه بیشتر در سطح شهر، تحقیقی جهت تعیین علل و چگونگی ایجاد سقوط در سالمندان سطح شهر و یا مراکز نگهداری سالمندان انجام گرفت.