تاثیر چهار رژیم آبیاری بر رشد ، عملکرد و اجزا عملکرد ارقام سورگوم دانه ای در شرایط اصفهان

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر رژیم های مختلف آبیاری بر رشد ، عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سورگوم دانه ای در سال زراعی 1379 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان در منطقه لورک شهرستان نجف آباد بصورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و در چهار تکرار اجرا گردید.. کرتهای اصلی شامل چهار رژیم آبیاری ‏‎i1 , i2 , i3 ,i4‎‏ (بترتیب آبیاری پس از 100 ، 130 ، 160، 190 میلیمتر تبخیر از طشت تبخیر کلاس ‏‎a‎‏ ) بود و تیمار فرعی را چهار رقم سورگوم دانه ای به اسامی بومی اردستان ، پیام ، سپیده و کیمیا تشکیل می داد. کاشت در 5 تیر ماه در ردیفهایی به فاصله 60 سانتیمتر و فاصله بین دو بوته مجاور در روی ردیف 7 سانتیمتر و با دست انجام شد. با افزایش فواصل آبیاری از تیمار ‏‎i1 ‎‏ به ‏‎i4‎‏ طول دوره در ارقام سورگوم ، ارتفاع بوته ، مساحت برگ یک بوته ، شاخص سطح برگ ، طول خوشه ، تعداد خوشه در بوته ، تعداد دانه در خوشه ، وزن صد دانه ، عملکرد دانه ، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت ارقام سورگوم بطور قابل ملاحظه ای کاهش یافتند. در بین ارقام نیز از لحاظ صفات رویشی ، اجزای عملکرد و عملکرد دانه اختلاف چشمگیری وجود داشت. رقم بومی اردستان دارای بیشترین ارتفاع بوته ، تعداد برگ در بوته و عملکرد بیولوژیک و رقم سپیده دارای بیشترین طول خوشه و تعداد دانه در خوشه و رقم کیمیا دارای بیشترین طول دوره رشد و شاخص سطح برگ بودند و عملکرد دانه از بیشترین به کمترین مقدار متعلق به ارقام بومی اردستان ، سپیده ، پیام و کیمیا بود. اثر متقابل آبیاری در رقم برای صفات عملکرد و اجزای آن معنی دار بود. در حالیکه عملکرد رقم پیام بیش از سایر ارقام تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفت. رقم بومی اردستان کمترین میزان کاهش عملکرد(37 درصد) و ارقام کیمیا و سپیده نیز به ترتیب کاهش عملکردی معادل 39 و 44 درصد نسبت به تیمار ‏‎i1‎‏ داشتند و بطور کلی رقم بومی اردستان تحت شرایط مطلوب و همچنین تحت شرایط تنش خشکی نسبت به سه رقم دیگر بیشترین میزان عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص داد.