بررسی اثر انتقالات بین بخشی نیروی کار بر بیکاری یک الگوی اتورگرسیون برداری مورد ایران ‏‎(1345-75)‎‏

در این رساله تلاش شده است که معضل بیکاری از جنبه تحرک و جابجایی نیروی کار میان بخش های اقتصادی در دوره زمانی ‏‎1345 - 75‎‏ برای اقتصاد ایران مورد بررسی قرار گیرد. به عبارت دیگر تاثیر پدیده تحرک بین بخشی نیروی کار بر نرخ بیکاری با تاثیر متغیرهای طرف تقاضا برآن مقایسه می گردد. برای محاسبه میزان تحرک بین بخشی از شاخص سامسون استفاده شده است. به منظور مقایسه میزان تاثیر پدیده تحرک بین بخشی و عوامل طرف تقاضا از یک الگوی اتورگرسیو برداری با روش هم تجمعی و مدل های تصحیح خطا استفاده شده است. با استفاده از این الگوها روابط بلند مدت و کوتاه مدت برآورد شده و آزمون های علیت گرنجری و تجزیه واریانس انجام شده و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از براورد الگوی مذکور در دوره مورد مطالعه نشان می دهد که تاثیر متغیر تحرک بین بخشی نیروی کار بر نرخ بیکاری در بلند مدت نسبت به متغیرهای طرف تقاضا ضعیف می باشد. در بررسی پویایی الگو بوسیله آزمون تجزیه واریانس نتایج حاکی از تاثیر قوی تر شاخص تحرک بین بخشی نیروی کار بر نرخ بیکاری در کوتاه مدت می باشد. به علاوه آزمون علیت گرنجری نشان می دهد که متغیر شاخص تحرک انتقالات بین بخشی علیت گرنجری متغیر بیکاری در بلند مدت و کوتاه مدت می باشد.