تاثیر تاریخ کاشت، تراکم و تاریخ برداشت بر روی برخی خصوصیات زراعی و فیزیولوژیکی چغندرقند در چناران

بمنظور بررسی تاثیر تاریخ کاشت، تراکم و تاریخ برداشت بر روی برخی خصوصیات زراعی و فیزیولوژیکی چغندر قند این تحقیق در مزرعه استیجاری کارخانه قند چناران اجرا گردید. تاریخ کاشت شامل دو سطح کشت در دوم اردیبهشت و بیست و پنجم خرداد (پس از آخرین آبیاری جو) بود. تیمار تراکم نیز 66، 83، 111 و 166 هزار بوته در هکتار بود. سه تاریخ برداشت 15 مهر، 15 آبان و 15 آذر سطوح مختلف آخرین تیمار بود. بررسیها، نشان داد که عملکرد ریشه در تاریخ کاشت های اردیبهشت و خرداد به ترتیب 41/87 و 57/46 تن در هکتار بود. بیشترین عملکرد ریشه در تراکم 166 هزار بوته در هکتار تولید شد. با تاخیر در برداشت، عملکرد ریشه نیز افزایش یافت. اما بین تاریخ برداشت 15 آبان و 15 آذر ماه تفاوت معنی دار وجود نداشت‎‏ بیشترین درصد قند در تاریخ برداشت 15 آذرماه ‏‎‎‏(53/20) و کمترین آن در تاریخ برداشت 15 مهرماه (08/18) وجود داشت. بالاترین عملکرد قند خالص (56/12 تن در هکتار) در تراکم 166 هزار بوته در هکتار تولید گردید. بین سایر تیمارهای تراکم تفاوت معنی دار وجود نداشت ‏‎‏بیشترین و کمترین قند خالص به ترتیب در تاریخ برداشتهای 15 آذر و 15 مهر بدست آمد. مقادیر عناصر مضره سدیم و پتاسیم در تاریخ کاشت دوم اردیبهشت نسبت به کشت 25 خرداد بیشتر ولی مقدار ازت آمینه آن کمتر بود. بطور کلی با افزایش تراکم مقادیر عناصر سدیم، پتاسیم و ازت کاهش یافت. کمترین مقادیر پتاسیم و سدیم در تاریخ برداشت 15 آذر و کمترین میزان ازت آمینه در تاریخ برداشت 15 مهر اندازه گیری شد. راندمان شکر قابل استحصال در تاریخ کاشت خردادماه بیش از اردیبهشت بود. با افزایش تراکم راندمان شکر قابل استحصال نیز افزایش یافت. میزان قند تلف شده در ملاس در تاریخ کاشت دوم اردیبهشت و 25 خرداد به ترتیب 135/2 و 993/1 درصد بود. با افزایش تراکم مقدار قند ملاس کاهش یافت. کمترین میزان قند منلاس در تاریخ برداشت 15 مهر وجود داشت.