بررسی رابطه خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان سوم راهنمایی شهر تهران و نگرش آنها نسبت به درس ریاضی با پیشرفت ریاضی آنها در سال تحصیلی 80-79

پژوهش حاضر رابطه بین خودکارآمدی ادراک شده دانش آموزان و نگرش آنها نسبت به درس ریاضی با پیشرفت ریاضی را بررسی کرده است. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان سال سوم راهنمایی شهر تهران در سال 80-79 می باشند که از این تعداد 390 نفر به صورت تصادفی انتخاب شد. یکی از اهداف اصلی تحقیق بررسی رابطه خودکارآمدی، نگرش نسبت به ریاضی و پیشرفت در ریاضی بود. از اهداف دیگر این تحقیق بررسی تفاوتها بین دخترها و پسرها در متغیرهای خودکارآمدی، نگرش نسبت به ریاضی و پیشرفت ریاضی بود. اطلاعات لازم از طریق اجرای پرسشنامه های خودکارآمدی و نگرش نسبت به ریاضی بدست آمد. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با روشهای آماری: همبستگی، ‏‎t‎‏ بردار دو گروه مستقل و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از این بود که بین خودکارآمدی، نگرش نسبت به ریاضی و پیشرفت در ریاضی رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین دختر ها و پسرها در زمینه خودکارآمدی و پیشرفت در ریاضی تفاوت وجود دارد، ولی تفاوت معنادار نیست. نتایج این تحقیق نشان می دهد که ادراک خودکارآمدی و نگرش نسبت به ریاضی نقش مهمی در عملکرد ریاضی دارند.