تربیت اجتماعی در نهج البلاغه

زندگی در جامعه امروز نیازمند کسب سلسله ای از دانشها، مهارتها و نگرشها در زمینه های مختلف از جمله بعد اجتماعی است . تربیت اجتماعی به مجموع قابلیتها، صلاحیتها و مهارتهای اجتماعی اطلاق می شود که فرد باید درباره خود، خانواده، دوستان، جامعه و عملکردهای اجتماعی، نهادهای اجتماعی، ارتباطات اجتماعی، ارزشها، و در نهایت نهادهای بیتی و روشهای آن بدست آورد. هدف از انجام این تحقیق تبیین مبانی نظری تربیت اجتماعی و ارائه راهبردهای عملی در تقویت روابط اجتماعی صحیح بین افراد جامعه با تکیه بر کلام مولی الموحدین علی (ع) میباشد. روش تحقیق توصیفی و در نهایت تحلیلی است . این پایان نامه در سه بخش تهیه و تدوین گردیده که در بخش اول بحث کلیات در دو قسمت شامل طرح تحقیق و آشنایی با نهج البلاغه در بخش دوم مبانی تربیت اجتماعی در هشت قصل به ترتیب اهمیت مطرح شده است شامل (تعریف جامعه، منشاء حیات اجتماعی، اصالت فرد و جمع، جریانهای اجتماعی، حقوق از دیدگاه نهج البلاغه، حکومت از دیدگاه نهج البلاغه، عوامل موثر در تربیت اجتماعی، کنترل اجتماعی) میباشد و در بخش سوم با توجه به یکی از اهداف مطرح شده راهبردهای عملی تربیت اجتماعی که در دو فصل به تفکیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . فصل اول موانع تحقق تربیت اجتماعی و فصل دوم ارائه راهبردهای مقابله با موانع تحقق تربیت اجتماعی می باشد. گفته شده که تربیت اجتماعی جز طریق خودآگاهی تک تک افراد جامعه و احساس همدلی و سازگاری بین افراد یک اجتماع محقق نمی شود و به فردی تربیت شده اجتماع اطلاق می گردد که همواره درصدد شناخت کاملتر از اجتماع خود و موقعیت آن است ، برای بهبود روند امور و گسترش کار و حل مشکلات موجود به تفکر و تدبیر بپردازد و قادر باشد در وضعیتهای تازه ای که رخ می دهد در ارتباط با حل مساله تصمیم منطقی گرفته و اقدام نماید.