بررسی پرخاشگری ارتباطی و رابطه آن با سازگاری عاطفی-اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر شیراز

هدف از این پژوهش بررسی پرخاشگری ارتباطی و رابطه آن با سازگاری عاطفی-اجتماعی دانش آموزان کلاس چهارم ابتدایی بود. بدین منظور 243 دانش آموز دختر و پسر (121 پسر و 122 دختر) مورد بررسی قرار گرفتند. آزمودنی ها دانش آموزان سال چهارم دبستان های دولتی شهر شیراز بودند. برای سنجش سازگاری عاطفی-اجتماعی آزمودنیها از دو مقیاس مربوط به معلم و مقیاس مربوط به دانش آموز استفاده به عمل آمد. هر یک از این دو مقیاس دارای چهار زیر مقیاس پرخاشگری ارتباطی، پرخاشگری آشکار، رفتار جامعه پسند و احساس افسردگی بودند. علاوه بر این مقیاس مربوط به همسالان دارای دو گویه جهت جامعه سنجی مثبت و منفی و مقیاس مربوط به معلم شامل یک گویه جهت ارزیابی میزان مجبوبیت دانش آموزان بود. به منظور تعیین ساختار عاملی این دو ابزار، از روش تحلیل عامل استفاده گردید و نتایج حاصل نشان داد در مقیاس همسالان هر 4 عاملی پیش بینی شده از هم تفکیک شدند اما در ابزار مربوط به معلم دو رفتار پرخاشگری آشکار و ارتباطی از هم قابل تشخیص بودند و تنها سه عامل از هم مجزا شدند. برای تعیین پایایی این دو مقیاس از روش آلفای کرونباخ استفاده شد، نتایج حاکی از پایانی مطلوب و قابل قبول هر دو ابزار بود. نتایج تحقیق به قرار زیر بود: -1 بین پرخاشگری آشکار و ارتباطی و سازگاری عاطفی-اجتماعی دانش آموزان رابطه معنی دار وجود دارد. -2 پرخاشگری آشکار پسران معنی دار بیشتر از دختران و پرخاشگری ارتباطی دختران به طور معنی دار بیشتر از پسران است . -3 بین ارزیابی های معلمان و دانش آموزان از پرخاشگری آشکار و ارتباطی همبستگی معنی دار وجود دارد. بطور کلی نتایج حاصل از این پژوهش هر سه فرضیه تحقیق را مورد تایید قرار داد.