جنبش های سیاسی-اجتماعی بحرین و تاثیر انقلاب اسلامی بر آنها

جنبش های سیاسی - اجتماعی بحرین به خصوص از بعد اسلامی طی زمان متاثیر از تحولات داخلی ایران و ویژه انقلاب اسلامی بوده است . انگیزه و اهداف جنبش های مردمی بحرین به مروز زمان متفاوت بوده است البته استبداد داخلی همواره عاملی مهم در ایجاد ناآرامیها و قیامهای مردمی بوده است . مردم بحرین برای کسب حقوق و آزادیهای سیاسی خود از یک طرف و از طرف دیگر برای حفظ و استمرار ارزشهای اسلامی تلاش های زیادی را انجام داده اند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی این جنبش ها داعیه اسلامی خود را قویتر کردند و برای سرگونی حکومت آل خلیفه و برقراری یک حکومت اسلامی به شیوه های متفاوت و حتی خشونت بار متوسل شدند. طی سالهای اخیر تحت تاثیر تحولات بین المللی و منطقه ای نظیر جنگ عراق و کویت و برگزاری انتخابات مجلس در کویت و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس و نیز تغییر تاکتیکی اهداف و اصول برای جلب کمک های بین المللی، این جنبش ها شیوه های مسالمت آمیز و دموکراتیک را پیشه خود ساخته اند و تا حد زیادی تعدیل یافته اند. مسوولین کشور بحرین معتقدند که در پشت پرداه ناآرامیهای این کشور عناصر بنیادگرای خارجی وجود دارند که شیعیان این کشور را تحریک می کنند و به طور کنایه و یا حتی صریحا به نقش ایران و نیروهای انقلابی این کشور اشاره دارند. به همین دلیل بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران روابط دو کشور برای مدتها تیره و تار بود. با ریاست جمهوری آقای خاتمی و ترویج سیاست تشنج زدایی وی در منطقه و نزدیکی به عربستان رابطه میان ایران و بحرین نیز بار دیگر تقویت یافت . پیامد این اقدامات این بود که جنبش های سیاسی اجتماعی بحرین حمایت ایران را تا حد زیادی از دست دادند. از سوی دیگر گرایش این جنبش ها به سوی شیوه ها و روش های مسالمت آمیز باعث شد تا روند ناآرامی های داخلی بحرین جریانی دیگر به خود بگیرد و به خصوص با مرگ امیر عیسی و به حکومت رسیدن فرزند وی شیخ حمد و نرمش های وی در مقابل مخالفین (از جمله آزادی بسیاری از زندانیان و رهبران مخالفین) و دعوت از مردم برای مشارکت در امور کشور خویش و تاکید بر این امر که کشور بحرین متعلق به تمامی مردم بحرین است و برخی عوامل داخلی و خارجی دیگر منجر به آرام شدن اوضاع در این کشور شده است .