مطالعه تاثیر فرایند کرماته بر مقاومت به خوردگی پوشش های آلیاژی روی نیکل

پوششهای آلیاژی روی - نیکل، جهت افزایش مقاومت به خوردگی قطعات خودرو مورد استفاده قرار می گیرند. در تحقیق حاضر به روش آبکاری الکتریکی با جریان مستقیم (dc)، پوششهای آلیاژی روی - نیکل با درصدهای مختلف نیکل، روی ورقه هایی از جنس فولاد کم کربن ایجاد و عوامل مختلف فرایند برای هر یک از پوشش ها بهینه شدند. سپس نمونه های تهیه شده تحت بررسیهای ساختاری ترکیبی قرار گرفتند. پس از مقاومت به خوردگی آنها از طریق آزمون مه نمکی در محیط خنثی (neutral salt spray test) موردبررسی قرار گرفته و با رفتار خوردگی پوششهای خالص روی (حاصل از فرایند آبکاری الکتریکی) مقایسه گردید. نتایج این مرحله حاکی از آن است که پوششهای آلیاژی روی - نیکل مقاومت به خوردگی بیشتری نسبت به پوششهای خالص روی داشته و در این میان پوششهایی با حدود 13 درصد نیکل، دارای بالاترین مقاومت به خوردگی می باشند. در ادامه این پژوهش به روش غوطه وری، پوششهای کرماته زرد و سبز زیتونی بر روی پوششهای آلیاژی روی با درصدهای مختلف نیکل، ایجاد شده و متغیرهای این فرایند نیز برای هر یک از پوششها بهینه شدند. سپس مقاومت به خوردگی آنها از طریق آزمون مه نمکی در محیط خنثی مورد بررسی قرار گرفته و با رفتار خوردگی آنها قبل از کرماته کردن مقایسه شد. همچنین ساختار میکروسکوپی پوششهای کرماته قبل و بعد از خوردگی توسط میکروسکوپ الکترونی (sem) مورد مطالعه قرار گرفت . نتایج حاصل نمایانگر آن است که اولا مقاومت به خوردگی پوششهای آلیاژی روی - نیکل پس از فرایند کرماته افزایش می یابد و ثانیا پوششهای کرماته سبز زیتونی نسبت به کرماته زرد، مقاومت خوردگی را به میزان بیشتری افزایش می دهند.