نقد و ارزیابی نظریه معرفت شناسی داده حسی

اصطلاح داده حسی (sense-datum) اول بار به وسیله (جرج ادوارد مور) (george edward moore) در مجموعه ای سخنرانی در خلال سالهای 1910 و 1911 به کار گرفته شد. به موجب نظریه داده حسی، در فرآیند ادراک حسی، متعلق مستقیم آگاهی (معلوم بالذات ) پدیده ای ذهنی و غیرمادی است . این نظریه در تقابل با نظریه واقع گرایی مستقیم (direct realism) است در واقع گرایی مستقیم فاعل شناسا (s) مستقیما و بدون واسطه ای ذهنی از وجود و نیز دست کم بخشی از صفات شیء مادی (o) در پیرامون خود آگاه می شود. نظریه داده حسی دارای دو تقریر است : واقع گرایی غیرمستقیم (indirect realism) و اصالت پدیدار (phenomenalism) در واقع گرایی غیرمستقیم پدیده ذهنی یاد شده حاکی از شیئی مادی در جهان خارج و به سخن دیگر واسطه ای بین ذهن و فراذهن است و در اصالت پدیدار این پدیده فاقد هر نوع بازنمایی است . در پژوهش حاضر از نظریه داده حسی و تقریر واقع گرایی غیرمستقیم آن در برابر واقع گرایی مستقیم و تقریر اصالت پایدار دفاع می کنیم. مهمترین برهان بر اثبات داده حسی برهان خطای حسی (argument from illusion) است ، ضمن بررسی مبانی این برهان از استحکام آن در برابر ایرادهای وارد دفاع خواهیم کرد. برای اثبات صحت تقریر واقع گرایی غیرمستقیم در برابر اصالت پدیدار به نظریه علی ادراک حسی (causal theory of perception) استناد جسته و ضعف این نظریه را به کمک اثبات ناسازواری درونی اصالت پدیدار جبران خواهیم کرد. از دلایل مهم بر ناسازواری درونی اصالت پدیدار نظریه ترجمه ناپذیری گزاره های شیئی (thing statements) است . این نظریه در برابر ایرادهای وارد قابل دفاع و در اثبات مطلوب تواناست .